UMUTSUZ KIZ

Yıkım Günü

"Kuzenin Bilgen"
"Ne noldu Bilgene!?"
Bilgen şu zamana kadar güvenebildiğim nerdeyse tek kişiydi oda benim gibi seyler yasamıştı benden iki yaş büyüktü olan biten herşeyi Bilgene anlatırdım
"Bilgen trafik kazası geçirimiş hastaneden haber geldi Bilgen..
Annemin sözünü kestim
"Ne yoksa"
"Malesef kızım"

Evet bilgen ölmüş tek dostumu tek kardeşimide kaybettim o an dünya başıma yıkıldı artık kimsem kalmamıştı. Ağlayarak odama gittim kendimi yatağa gömdüm sonrada uyuya kalmışım.
Uyandığımda annem ve babam uyumuştu benimde her zaman gittiğim biryer vardı.
Orayı benden başka kimse bilmezdi kimseyi uyandırmadan sessizce çıktım.
Hava çok soğuktu ama aldırmadım ağlayarak koştum. Saat 11.56'ydı çıkmaz bir sokağa girdim en sonundaki koltuğa oturdum ağlamaya başladım. Neden sevdiğim ,güvendiğim insanları kaybediyorum ki neden her zaman kötü şeyler benim başıma geliyor ki?
Neden herşey tam yoluna girecek dediğimde dünya başıma yıkılıyor. Bende diyer çocuklar gibi mutlu olamıyorum. Neden beni üzüyorlar ki?

Bu düşünceler beni hep yormuştur zaten sonumun piskologtaki kız gibi olasını istemiyorum.
Ağlamam durmuştu en sonunda ama karşıdan birisinin gölgesini gördüm çok korktum ve koltuğun arkadına saklandım. Kalbimin nasıl attığını hatırlamıyorum bile.

.....