HER ZERREMDE SEN...

Sensiz Ben...

Yağmurda ıslanan bir damla gibiydi senin aşkın.

Her zerresinde yavaş yavaş ıslattı beni. Beni sana bağladı.

Bir çiçek misali beslendim senin yağmurundan. Bir gün dindi o yağmur tıpkı senin aşkın gibi...

Ben ise aç susuz ölüme terk edildim. Gün be gün susadım senin aşkına...

O yağmurda beslenen narin nergis öldü birgün. Belki bir mucize bekliyordu yeniden yeşermek; renk vermek için ama artık çok geçti...