HER ZERREMDE SEN...

AŞK BİR ACIDAN İBARET!

O öyle bir sevdaydı ki acısı yüreğimi tüketir, aşkı beni benden alırdı. Sordu şair genç aşığa aşk acıtır mı?diye.  Genç aşık acı yaşanmışlıklarını gözlerinle anlattı. Genç aşık bu sorunun yanıtını çok iyi biliyordu. Çünkü hayatta en büyük tokatı ona aşk atmıştı.  Dimdik duran genci büyük umutsuzluklarla yıkmıştı. Oysa ki hayalleri vardı yaşamak istediği. Kalbini adadığı insan söke söke çalmıştı hayallerini ondan. Bir türlü geçmiyordu bu yaranın izi. Hep aynı acı, hep aynı yaşanmışlıklar. Genç yutkundu. Söyliyecek bir şey yoktu anlatamazdı derdini. Anlayamazlardı onu. Bilirdi yürek burukluğunu. Genç bu yaşında acılarla yaşlanmış gözlerini şair'e doğrulttu. Yaşlıydı gözleri yine. Ve şairin sorusunu geçmişine attığı histerik ve acı dolu bir gülüşle cevapladı. 'Aşk koca bir yalandan ibaret! '

Aşk solmuş bir gülün dikeni gibidir. Önce gülü içten zehirler. Sonra onu korur gibi gözükür ama aslında o kırmızı gülün tek katilidir. Aşk sinsi bir ateştir.Seni günden güne içine çeker anlamazsın, sen kendini bir cennette zannederken aslında cehennemin ta kendisinde bulursun. . Aşk susuzluktan ölmek üzereyken acı şerbet içmek gibidir. Aşk kendini sana muhtaç eder.

Genci büyük bir dikkatle dinleyen şair. Aslında her şeyin görüldüğü kadar basit olmadığını anlamıştı. O da görmüştü gencin gözlerinde ki acıyı. Şair derin düşünceler içinden iğneyle çekip aldığı bir cümleyi gencin az da olsa acısını hafifletmek için ona hediye etmişti:

- Geçmiş senin karanlığın olabilir ama gelecek için hala bir umudun var. Yarın güneş yeniden doğacak o güneşle birlikte beki yeni umutlar da doğar ne dersin?

Genç; şairi haklı bulmuştu. Tekrardan ayağa kalkabilmek için hep bir umut vardı. Deneyecekti. Yine, yeni ve yeniden...