Arkadaşlar, söze nasıl başlarım hiç bilmiyorum. Ama eğer bir yerden başlamak gerekirse o da bu şiiri kime adadığımı ve kim için yazdığımla başlamak isterim. Ben bu şiiri dün yani 08/05/2017 de vefat eden canım öğretmenim bir öğretmenden çok fazlası, ikinci babam olarak gördüğüm, tanıdığım en iyi öğretmenlerden biri olan türkçe öğretmenim Alper Bostan'a ve onun biricik eşi Burcu Hocam'a adamak istiyorum. Söylenecek çok söz var sessizliğin hapsettiği. Çekilecek çok acı var karanlığın boğduğu. Bu haberi duyduğumda cidden inanamamıştım. Hayat çok garip ve çok kısa. O an bunun bir şaka olduğuna inanmak istedim sadece. Olamazdı çünkü. Babalar, öğretmenler daha da önemlisi iyi kalpler ölürmüydü hiç. Solarmıydı güneş ansızın. Ölüm her zaman ağırdı. Ölenden çok ardından bakana. Mekanın cennet olsun güzel insan, mekanınız cennet olsun hocam :(
Elek elek işlenen bir emek
Her nakışta sevgiyi bahşeden bir melek
Tek bir harfe özen gösteren bir millet
Karanlığa ışık tutmuş yeni bir devlet
Cehaletin zırhını indirmiş bir sürü savaşçı
Onlara özgür olmayı öğreten tek bir yoldaşçı
****
Bir bilgi tek bir yıldız gökyüzünde
Parlamaya devam eder yol gösterildikçe
Kalplerde saygıyı hak etmiş bir insan
Hayat denen bu yolda elimizden tutmuş bir can
Bu küçük saf kalplere iyilik dolduran
Bizi ayakta tutan bu direğin
Bilginin temelini atan
Onun adı öğretmen
Bize hakikatı öğreten....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HER ZERREMDE SEN...
Literatura FemininaAŞKI SOMUTLAMAK ZORDUR, BEN ELİMDEN GELDİKÇE KELİMELERE DÖKMEYE ÇALIŞTIM