Meredith odasındaki herşeyi yere, bir ok misali fırlatırken aynı zamanda çığlık atarak sinir krizi geçiriyordu.
''Tanrım neden?! Neden bir erkek çocuğu çok gördün bana?! Neden?!''
Genç kadın yere oturdu ve gözlerindeki yaşların bir şelale gibi yanaklarından akmasına izin verdi. Sarı saçları dağılmış, gözlerindeki sürme akmıştı. Bir kraliçeden çok, kimsesiz, sokaklarda yaşayan birine benzediğinin farkındaydı. Bacaklarını karnına çekti ve kasabada yaşayan bir genç kız olduğunu düşledi. Gün boyu tarlaya gidip çiftçi olan babasına yardım ettiğini... Elinde tahtadan kovasıyla ahıra girip inek sağdığını..
''Keşke etrafındaki hizmetkarlarına emir yağdırıp, bütün gün süslü kıyafetlerle saray salonlarında gezinen bir kraliçe olmaktansa, tarlalarda çiftçilik yapan bir yaşlı adamın kızı olsaydım.'' diye fısıldadı Meredith. ''Belki o zaman daha mutlu bir yaşamım olurdu.''
Amelia ise çok farklı duygular içindeydi. Babasıyla birlikte sarayın ihtişamlı kapısının önünde duruyordu. O hayalini kurduğu sarayın önünde...
''Kralın eşi, Kraliçe Meredith'in hizmetkarı olarak saraya gireceksin Amelia..''
Amelia yüzünü babasına çevirerek, yine o meşhur bakışlarından birini attı. Zümrüt rengindeki elbisesi, yeşil gözleriyle oldukça uyumlu görünüyordu.
''Artık benimle değilsin Amelia.. Artık tamamen yalnızsın. Bunu başarabileceğinden emin misin? Kralı etkileyeceğinden?''
''Bundan asla şüphe duymamalısın baba.''
Amelia sarayın kapısından içeri girdi. Ve başını dikleştirdi. Hayallerine bir adım daha yaklaşmıştı zümrüt gözlü kız...
''Sakin ol Meredith.. Yalvarırım sakin ol!''
Katherine genç kadının elini tutarken aynı zamanda kraliçenin başhizmetkarı Leydi Jane'in kucağında ağlayan küçük Prenses'e bakıyordu.
Kral Henry içeri girdiğinde, Meredith ağlamaktan gözleri şişmiş halde işlemeli yatağında yatıyordu. Kral'ı görünce doğruldu, ve genç adamın masmavi gözlerinin içerisine hüzünle baktı. Ve ağzından tek bir cümle döküldü.
''Özür dilerim majesteleri...''
