-Kevin 5-
I'm just waiting here in my car white staring at Ana's place. Nasa loob na si Liam. It's been 30 minutes already. Gano ba katagal ang usapan na yan? Ana doesn't like long talks. Straight to the point siya at ayaw na niya ng pagtatalo. I sighed. I think this will be just one of the days when Ana wants to break up with Liam but ended up being ok with him again. Tinapon ko na ang stick ng yosi ko and i was closing my car window when i heard something broke. Like a broken glass. Bigla akong napalabas ng kotse ko at tumakbo papasok sa bahay ni Anastasia. Fuck it i'm going in!
"Ana!" I called her name. I saw her infront of a million broken pieces of her glass table. She's crying and her eyes are already swollen.
"What are you doing here?! Get out of here Kevin. We don't need you here!" Sigaw ni Liam sa'kin. I pulled my gun out kinasahan ko na at tinutok sa kaniya.
"Putang ina mo! Ikaw ang umalis dito!" Sigaw ko sa kaniya. Natigilan siya.
"Kevin! Please!" Napatingin ako kay Ana dahil sa pagtawag niya sa'kin. Nagmamakaawa ang mukha niya. I sighed para ikalma ang sarili ko. Ibinaba ko ang baril ko at sinamaan ng tingin si Liam.
He also stared at me na para bang nakikipaglaban siya sa titig sa'kin. Well i can blow up his brains right now and any damn time. Maya maya pa ay tumawa lang siya at tinuro ako, tinuro niya din si Ana "Tandaan niyo tong dalawa." Sabi niya at umalis na.
Nakahinga ako ng maluwag at agad na pinuntahan si Ana. I didn't mind the broken glasses may sapatos naman ako si Ana ang walang sapatos at pwedeng mabubog. I hugged her so tightly and kissed her forehead.
"Did he hurt you?" Tanong ko at tinignan ang mga braso at muka niya kung may pasa siya o gas gas.
"Oo... Sinaktan niya ko Kevin at pagod na ko. Gusto ko nang kumawala." Sagot niya sa'kin at mas lalo pang umiyak. She cried so hard and i hugged her. Fuck. Fuck. Fuck! Why did i let this happen.
Simula pa lang alam ko nang sasaktan lang noong Liam na yon si Ana. Noong araw pa lang na pinakilala ni Ana sa'kin si Liam, noong gabing inamin niya sa'kin na gusto niya si Liam alam na alam ko na! Alam ko nang magkakaganito lang sila pero hinayaan ko. Anong klaseng kaibigan ako. I love her. It kills me that she's hurting right now and i let this happen. I just wanted her to be happy kaya ko siya hinayaan kay Liam but obviously she's not happy. She shouldn't be hurting right now. This is all my fault. I'm such an idiot for letting this happen.
"C'mon Ana. I'll take you to your bed." Bulong ko sa kaniya at binuhat ko siya at inakyat sa kwarto niya. She's still crying but when i lay her down to her bed medyo kumakalma na siya. Tumalikod ako para kuhaan sana siya ng face towel pero hinila niya ang dulo ng shirt ko at napatigil ako.
"Don't leave..." Pakiusap niya. I sat down on the side of her bed. I wiped her tears and kissed her forehead.
"I'll be back. Just rest ok?" I said. Tumango tango siya at nagkumot.
Kumuha ako ng face towel at binasa iyon ng warm water at pinunasan ang mukha niya. Kinuhaan ko din siya ng tubig para mas kumalma siya. Nagpaalam ako sa kaniya na ilolock lang ang front door at tango lang ulit ang nasagot niya sa'kin. Mabilis akong lumabas ng kwarto niya at bumaba sa hagdan para ilock ang pinto. Nilinis ko rin ang mga basag na salamin sa sahig. Then i closed all the windows and any entrace dito sa apartment ni Ana. Ayokong may makakapasok na Liam dito.
Matapos kong ayusin yon ay bumalik na ko sa kwarto ni Ana. She's already sleeping when i got there. I sat on the bed side and watch her sleep. Her eyes are still a little swollen and red. Her nose is also red from crying of course. I just sighed. A woman like her shouldn't be treated like that. Sinayang siya ni Liam. He should be happy that Ana loved her! Damn idiot doesnt know how to appriciate the good things in life. Ganoon din ako dati at pinagsisisihan ko iyon. Sana dumating rin ang araw ni Liam na magsisisi siya sa kagaguhan niya.
"Mama..." Ana whispered as she sleeps. I think she misses her mom. I sighed again. Masiyahin tao lang si Ana pero sobrang dami niya din pinagdaanan.
Parehas lang kami ni Ana kaya siguro ganon na lang kami kadikit sa isat isa. I ran my fingers through her hair and kissed her forehead.
"Sleep well baby. I love you.." I whispered. Sa ganitong oras ko lang naman nasasabi sa kaniya na mahal ko siya. Iyong oras na hindi niya ko naririnig at wala siyang kaalam alam.
I'm an invisible man to her. My love is invisible to her. When will i have the strength to step forward and tell her what i feel. I want her to know but i'm scared of what she might answer me. Maybe i'm really just a friend to her and nothing more. I sighed as i lay on the coach here in her room. As i close my eyes and try to sleep, i'm feeling the pain of "what ifs" in my brain. I hate it.
BINABASA MO ANG
The Breaking Game: Kevin. [ON HOLD]
ChickLitI fell in love with my bestfriend. Isang napakamalaking pagkakamali. Pagumibig ka sa kaibigan mo lahat masisira. May mga bagay na pwedeng mawala at pagsisihan mo sa huli. Ngayon, itinatago ko ang pagibig ko sa kaniya. Tinatago ko lang kahit minsan s...