Behind Those LOOKS.( HUNHAN)

4

Luhan.

Here I am. Looking in the mirror wearing the most beautiful gown i've ever seen. Why not? It costs 50 million dollars. Tiningnan ko maigi ang itsura ko sa malaking salamin. Nang matitig ako sa mga mata ko. Nakita ko don ang fear, guilty, sadness. Wedding ko ngayon pero bakit malungkot ako. First. Takot ako kasi baka mamali ang sabihin ko kay Sehun. Ngayong araw na to matatali ako sa taong di ko naman mahal. Guilty ako kasi. Di ko nga sya mahal i did this for money. Sadness cause' i dont know.. wala kasi akong kamag anak na susuporta sa akin. At siguro ipapahiya ko pa sila sa lahat pag nangyari iyon. Sana nga patay na sila e.

Maganda ang pagkakaayos sakin simple para umangat daw ang kagandahan ko. Nang isuot na sa akin ang napaka haba kong belo shet naiiyak ako.

"Ow.. Luhan my dear. Dont cry masisira ang make up mo."

Sabi sa akin ni Michael.

"Cant stop it."

Pinunasan nya nang tissue ang mumunti kong luha ingat na ingat sya dahil diamont na nasa mata ko.

"You know Luhan. You can't hide the pain forever. You have to trust Mr. Oh for that pain."

"Im afraid."

"I see in your eyes the strength you have this past years. Why are you afraid now?"

"Im afraid that he might not love me anymore."

"That's not the Oh Sehun i know. Today he change. And i dont want him to be disappointed. He is in the altar waiting for you. He cried. Because he is happy. But seeing you like that? Will make him cry because of sadness. For once think about the people who change for you."

Tama sya. Pero pano naman yung nararamdaman ko? Naalala ko nung time na tumakas ako sa mga magulang ko. At napadpad ako sa manila.

Naging palaboy ako sa manila. Dose anyos lang ako non pero parang hindi. Wala akong kaalam alam. Ni magbilang di ko alam.

"Bata wala ka na bang magulang?"

Tanong sa akin nang matabang babae. Na sa tingin ko ay mayaman dahil halos isang linggo na akong hindi kumakain ay napatango ako. Sana naman sya na ang tagapagligtas ko.

"Siya. Sumama ka sa akin."

Pinakain nya ako sa isang karinderya tuwang tuwa sya akin. Nang pauwi na kami ay namangha ako sa ganda nang kanyang bahay. Napakalaki parang mansyon.

"Reid! Halika at may ipapakilala ako sayo!"

Sabi nito kay Kuya Reid.

"Eto si Luhan. Bago nyong makakasama."

Tumango naman ang binata at pinasok ako sa loob nang mansyon akala ko puro dyamante ang aking makikita nagkamali ako. Napakadilim nang loob nang bahay. Tinulak ako ni Kuya Reid sa isang kwarto na puno nang mga lalaking kasing edad ko.

Sila ay umiiyak. Hindi ko alam kung bakit pinaupo ako don at nag isip. Nang gumabi na ay bumalik si Kuya Reid at namili nang mga bata. Isa na ako don.

Paglabas namin ay may mga arabo na kala mo'y naniningil nang utang nang ituro ako nang isang arabo ay nagbulyawan sila nung tatlo pa. Dahil gusto rin daw ako nang iba.

Nilabas ako sa kwartong iyon at pinapasok sa maayos na kwarto. Pumasok ang limang arabo at pinagtulungan na hubarin ang aking kasuotan. Don ko nalaman ang pakay nila sa aming mga batang lalaki. Gagamitin kami hanggang sa sila ay masatisfied.

Alam ko non na wala nang nakakaintindi nang nararamdaman ko. Kaya ni minsan di ko na ito pinagkatiwala sa iba.

Nang bumaba ako nang sasakyan ay maraming camera ang nagpipicture sa akin pagpasok ko sa pinto ay tumayo ang lahat nakatungo ako at nakatingin sa mga hakbang ko. Ayoko pa syang makita baka biglang magbago ang isip ko at umalis dahil sa konsensya.