Elementler Akademisi

Güçler!!

Şelalenin başlangıcında uyandım. Üstümde siyah-beyaz , desenli çok mütüş (mükemmel) bir mayo vardı. A-ama ellerim bağlıydı. Ve arkamda bi nefes hissettim. Arkamı döndüğümde o adamla karşılaştım.
"Ay çook şaşırdım..." diyebildim sadece. Ben garip biriydim. Üzülsem kimse beni güçsüz bilsin diye asla ağlamam. Hatta tam tersine psikopatça kahkaha atarım. Korkunca ise asla çığlık atmam. Buna güçlü kalmak denir. Benim felsefemde duygularını belli etmek kelimelerinden hiçbiri yoktur. Asla ama asla birinden nefret edersem bunu kimse bilemez.
"Günaydın ", dedi benim dediğimi duymazmış gibi.
"Sanada"
"Bu güzelliğin birazdan bir hiçe dönüşeceğine çok üzülüyorum"
"Bende sana inanmıyorum"
"Ah, tatlım. Dün bu dersi görmüştünüz değil mi? Daha dikkatli olmanız gerekirdi..."
"Ah tabiki..." Ne dediğini anlamıştım. Galiba hoca "yakışıklılarıyla büyülerler".derken doğru söylemişti. Onun yüzüne bakamıyordum. Baktığım anda başım ağrıyor ve... ve galiba güçlerim azalıyordu.
"Sonunda anladın demek"
"Evet anladım. Ve ben senin tarafındayım. "
"Nası yani?"
Nası yani mi? Blöf yapıyorum gerizekalı jsjsjs .ss
"Kesinlikle. Aslında bu akıllıca bir fikir. Mantıklı. Eğer bütün su elementli insanların güçleri bir kaç kişide toplanırsa, dünyaya hükmedebilirler. Aslında sana yardım etmek bile isterdim... Neyse uzatmayalım. Şimdi bana güçlerimi nasıl alacağını anlat, bende işini kolaylaştırıyım."
"Şe-şey be-belki Büyük patrona sorabilirsem bize katı- katılabilirsin."
"Cidden mi?"
"Cidden..."
Bu konuda çok iyiyim. Blöf yapmak benim işim...
"Peki, ama sana kızmazlar mı?"
Yüzüne bakıyordum baş ağrısına karşı koyup en etkili bakışımı sergiledim. Sanki...sanki içimde bi korku varmış gibi bir bakış attım ona.
"Hayır. Aslında beni ödüllendirebilirler bile..."
"Neyle"
"GÜÇLE"."GÜÇLE"
Aynı anda söylemiştik...Aslında içindeki iyiliği hissedebiliyordum.
"Akıllısın... Ve güçlüsün. Eğer güçlü olmasaydın yüzüme bu kadar uzun süre bakamazdın..."
"Ha, unutmuşum. Sohbete dalmışım. Ne kadar da canım acısa da sohbetin güzel..."
Yavaşça gözlerimi ellerime çevirdim.
"Ço-çok pardon. Ben...ben özür dilerim. Gerçekten."
"Sorun yok. Ama keşke biraz daha gevşek bağlasaydın."
Ellerimde çok derin bir ip izi çıkmıştı.
"Aslında ben bize katılmak istediğini bilseydim bu kadar sıkı bağlamazdım."
"Aslında ben de beni büyülemeseydin sana bunu istediğimi söyleyebilirdim."