Αφησα το πτωμα στο αυτοκινητο και κλειδωσα τις πορτα του κηπου. Πηρα στα χερια μου την κοπελα και κλειδωσα το αυτοκινητο. Ανοιξα την πορτα του σπιτιου και μπηκα μεσα την εκλεισα πισω μου δημιουργοντας ένα κροτο. Η κοπελα δεν ειχε ξυπνησει ακομα, σημαδι ότι μπορει να ειχε πιει παρα πανω. Κατεβηκα τα σκαλια που οδηγουσαν στο υπογειο και την κλειδωσα μεσα. Ανεβηκα ξανα πανω, επιασα στα χερια μου το κινητο μου.
«Ελα αφεντικο» ειπα στον ανθρωπο που ειχα σαν πατερα όλα αυτά τα χρονια
«Ελα Στρατο, τι εγινε με το θεμα;» τον ακουσα να ρωταει με ενδιαφερον
«Δεν το ειχε αυτος, λες να το εχει ο γιατρος;» ρωτησα προσπαθωντας να σκεφτω εξυπνα
«Θα σου εχω απαντησει αυριο σε αυτό το ερωτημα, τι τον εκανες αυτόν;» με ρωτησε για τον γερο
«Τον εβγαλα από την μεση» του ειπα ενώ εβαλα ένα ποτο
«Μπραβο αγορι μου, πηγαινε ξεκουρασου τωρα» ειπε σχεδον ανθρωπινα, μπορει να ειμαι και ο μονος ανθρωπος που βλεπω αυτή την πλευρα του εαυτου του
«Καληνυχτα» απαντησα και εκλεισα γρηγορα το κινητο αφου ειχα αφησει τοση ωρα μονη της την κοπελα και το πιο πιθανο είναι να εχει ξυπνησει
Κατεβηκα τα σκαλια γρηγορα και ξεκλειδωσα την πορτα. Εκεινη πλεον ξυπνια με ματια κοκκινα μαζεμενη σε μια γωνια του δωματιου. Μπηκα αργα μεσα και εκλεισα απαλα την πορτα πισω μου. Υπενθυμησα στον εαυτο μου να μην την φοβισω γιατι δεν ηθελα αυτή τη στιγμη ένα μικρο να με ξεκουφαινει με τα κλαμματα του.
Της εδωσα το χερι μου ώστε να την βοηθησω να σηκωθει αλλα εκεινη αντι να το πιασει μαζευτηκε περισσοτερο στην γωνια.
«Σηκω!» της φωναξα και της ξεφηγε ένα σιγανο ουρλιαχτο από τον τρομο
«Η σηκωνεσαι η θα σε κλεισω για παντα εδώ μεσα!» την απειλησα και εκανα βηματα προς την πορτα ώστε να την κανω να βγει εξω
«Αφησε με να φυγω» ειπε μετα από μερικα λεπτα αφου ηδη καθομασταν στην κουζινα
«Τι ειδες εξω από το κλαμπ;» την ρωτησα και χωρις να με κοιταει απαντησε ένα ξερο 'τιποτα'
«Ψεματα Ελσα!» της ειπα και με το χερι μου της σηκωσα το πιγουνι ώστε να με κοιταξει
«Που ξερεις το ονομα μου;» με ρωτησε και εγω δεν εκανα κατι άλλο περα από το να χαμογελασω
«Τι ειδες εξω από το κλαμπ;» την ρωτησα ξανα χωρις να απαντησω στην ερωτηση της
«Τιποτα» ειπε ξανα αρχισε να κλαιει
YOU ARE READING
The murderer of my heart
FanfictionΠρόλογος Την σκότωνε κάθε μέρα και από λίγο με την συμπεριφορά του, αλλά εκείνη άντεξε διπλά του αγαπόντας κάθε ατέλεια του, κάποιες φορές σκέφτηκε να φύγει να σβήσει αυτή την περίοδο από τη μνήμη της και να προχωρήσει την ζωή της αλλά ήταν ήδη πολύ...
