«Τι εμαθα Στρατο;» ακουσα την φωνη του στο τηλεφωνο
«Τι εμαθες αφεντικο;» εκανα τον ανιξερο
«Απεκτησες καινουριο τσουλακι;» με ρωτησε αλλα ηξερα πως το εκανε ειρωνικα γιατι δεν εφερνα καμια στο σπιτι μου
«Δεν ισχυει κατι τετοιο» ειπα την αληθεια
«Και τοτε τι κανει μια γυναικα στο σπιτι σου;» με ρωτησε και αφησα απελπισμενος μια ανασα από το στομα μου
«Με ειδε τη νυχτα στο κλαμπ με τον γερο» του ειπα προετοιμασμενος να τα ακουσω για την απροσεξια μου
«Σκοτωσε την» απαντησε εντελως ψυχρα
«Δεν μπορω να το κανω αυτό, είναι μικρη και δεν εκανε κατι για να την σκοτωσω» ειπα και μετα καταλαβα την μαλακια που εκανα
«Αυτό σου εμαθα τοσα χρονια; Να εισαι τοσο μαλακος για μια κοπελα που ουτε καν ξερεις;» με ρωτησε και ενιωσα τυψεις που τον απογοητευσα
«Συγνωμη αφεντικο, θα το κανω» ειπα και εκλεισα το κινητο μου
«Ευχαριστω για το δωματιο και τα ρουχα» ακουσα την φωνη της και γυρισα πισω μου
«Κατσε» την προσταξα και εκεινη εκατσε σχεδον διπλα μου
«Πρεπει να σε βγαλω από την μεση, το αφεντικο μου εμαθε για σενα και δεν θελω χασω την δουλεια μου» εξηγησα και δεν αναγνωρισα τον εαυτο μου που απολογουμουν σε ένα μικρο αγωστο φοβισμενο κοριτσι
«Σε παρακαλω μη» μου ειπε και αρχισε να κλαιει
«Οσο και να με παρακαλας δεν μπορω να κανω αλλιως» ειπα και εβγαλα το οπλο μου από το πισω μερος του τζιν μου
Το οπλισα και το εφερα στον κροταφο της. Εκεινη εκλαιγε με λυγμους και αντι να με νευριασει το κλαμα της με εκανε να το ξανα σκεφτω και να το κατεβασω από το κεφαλι της.
«Φυγε» της ειπα με κλειστα τα ματια
«Μα..» δεν την αφησα να ολοκληρωσει
«Φυγε και μην αναφερθεις ποτε σου για αυτή τη μερα αλλιως θα ερθω και αυτή τη φορα θα σε σκοτωσω να εισαι σιγουρη» της ειπα περισσοτερο για να την φοβερισω
Πηρε τα πραγματα της και εφυγε γρηγορα αφοτου ειχα καλεσει ένα ταξι αφου το σπιτι μου ηταν μακρια από το κεντρο.
Μετα από ωρα χαμενος στις σκεψεις μου ακουσα το κινητο μου να χτυπαει. Το απαντησα κατευθειαν.
YOU ARE READING
The murderer of my heart
FanfictionΠρόλογος Την σκότωνε κάθε μέρα και από λίγο με την συμπεριφορά του, αλλά εκείνη άντεξε διπλά του αγαπόντας κάθε ατέλεια του, κάποιες φορές σκέφτηκε να φύγει να σβήσει αυτή την περίοδο από τη μνήμη της και να προχωρήσει την ζωή της αλλά ήταν ήδη πολύ...
