Την κρατησα στα χερια μου αφου ειχε λυποθυμησει. Στα αριστερα πλευρα της ειχε αιμα. Την εβαλα γρηγορα μεσα αφου εκανε κρυο και την τοποθετησα στον καναπε. Εβγαλα το ματωμενη της μπλουζακι και την αφησα μονο με το μαυρο σουτιεν της. Το πλουσιο στηθος της ηταν ακινητο αφου δεν ανεπνεε. Βηματησα γρηγορα προς το μπανιο και ξανα καθησα στο πατωμα περιποιωντας την πληγη της μικρης κοπελας που βρισκοταν ξαπλωμενη μερικα λεπτα στον καναπε μου.
Εριξα αρκετο bedantine πανω στην πληγη για τυχον μολυνσης και την τυλιξα με μια μεγαλη γαζα. Πηρα από την κουζινα ένα ποτηρι δροσερο νερο και ξανα πηγα στο σαλονι.
«Ελσα;» ρωτησα την ανεσθητη κοπελα
«Συγνωμη» την ακουσα να λεει ενώ συνεχισε να εχει τα ματια της κλειστα
«Γιατι ζητας συγνωμη;» την ρωτησα απορημενος ενώ της σηκωσα το κεφαλι για να πιει λιγο νερο
«Γιατι ενοχλησα» μου ειπε και ανοιξε τα ματια της τα οποια ηταν κοκκινησμενα
«Ποιος το εκανε αυτό;» την ρωτησα χωρις να απαντησω σε αυτό που μου ειχε πει, αληθεια με ενοχλουσε; Και γιατι χαρηκα όταν την ειδα στην εξωπορτα του σπιτιου μου ακομα και αν ηταν τραυματισμενη;
«Κανενας» ειπε και προσπαθησε να ανακαθισει αλλα δεν τα καταφερε αφου πονουσε
«Μου κουνιεσε και πες μου ποιος το εκανε αυτό!» απετησα από εκεινη και ειδα τον φοβο ζωγραφισμενο στο προσωπο της
«Ενας κλεφτης» ειπε μεσα από τα δοντια της ενοχλημενη ειτε από εμενα ειτε από τον κλεφτη
«Πηγαινε ξαπλωσε» της ειπα αλλα μετα σκεφτηκα ότι δεν μπορει ουτε καν να σηκωθει ποσο μαλλον να περπατησει μεχρι το δωματιο
«Δεν μπορω..» αρχισε να λεει αλλα πριν προλαβει να πει ότι δηποτε άλλο την ειχα σηκωσει ευκολα στα χερια μου βαζοντας το ένα μου χερι στην πλατη της και το άλλο στην κλειδωση των γονατων της
Εκεινη περασε τα χερια της γυρω από τον λαιμο μου και εβαλε το κεφαλι στην καμπυλη του. Η ανασα της καυτη επεφτε στο λαιμο μου ανατριχιαζοντας με. Τα βηματα μου αργα μη θελοντας να την αφησω από τα χερια μου. Τα δικα της χρερια ειχαν μπλεχτει στα μαλλια μου μενοντας εκει ακινητα.
Την αφησα πανω στο κρεβατι μεσα από τα σκεπασματα. Τα ματια της ηταν κλειστα μαλλον από την ταλαιπωρια που ειχε περασει. Ηξερα ότι ηταν ξυπνια ετσι την καληνυχτισα.
«Πως σε λενε;» με ρωτησε και τοτε συνειδητοποιησα ότι δεν ηξερε το ονομα μου
«Στρατος» ειπα κοφτα και βγηκα από το δωματιο κλεινοντας την πορτα πισω μου
Στα χερια μου πηρα το κινητο μου γρηγορα. Καλεσα τον φιλο μου, αφου ηθελα την βοηθεια του όπως δηποτε.
«Τι θες βραδιατικα;» με ρωτησε εκνευρισμενος
«Ελα σπιτι μου» ειπα γρηγορα
«Τι θες τετοια ωρα Σταν;» με ρωτησε και ξεφυσιξα αφου ηξερα πως δεν θα μπορουσα να ξεφυγω από την απαντηση
«Αφορα μια κοπελα» ειπα με δυσκολια
«Ομορφη κοπελα;» με ρωτησε ο Σνικ, παντα ετσι
«Τσακισου και ελα ρε» ειπα και εκλεισα το κινητο χωρις να περιμενω απαντηση
Το επομενο πρωι ηρθε γρηγορα σε αντιθεση με τον φιλο μου που ακομα τον περιμενα. Το ποτηρι με το ποτο μου ειχα γεμισει πολλες φορες, αλλα αυτό δεν με εκανε να μεθυσω. Εκεινη ακομα κοιμοταν. Η ωρα ειχε παει ηδη 10 το πρωι και η τηλεοραση επαιζε από χθες.
Ορίστε και το κεφάλαιο που σας είπα χθες, δεν σας ξέχασα! Ελπίζω να σας αρέσει, αν μπορείτε κοινοποιηστε την ιστορία ώστε να την διαβάσουν περισσοτεροι
YOU ARE READING
The murderer of my heart
FanfictionΠρόλογος Την σκότωνε κάθε μέρα και από λίγο με την συμπεριφορά του, αλλά εκείνη άντεξε διπλά του αγαπόντας κάθε ατέλεια του, κάποιες φορές σκέφτηκε να φύγει να σβήσει αυτή την περίοδο από τη μνήμη της και να προχωρήσει την ζωή της αλλά ήταν ήδη πολύ...
