The murderer of my heart

the murderer of my heart 7

«Βγάλε τον σκασμό και αν είναι να φας φάε, αλλιώς τσακίσου στο δωμάτιο πριν σε σκοτώσω» την απείλησα την ώρα που σηκώθηκα από την καρέκλα

Εκείνη με γρήγορα βήματα μπήκε στο δωμάτιο και έκλεισε την πόρτα πίσω της με δύναμη. Μου την έδινε στα νεύρα αυτό το μικρό κορίτσι αλλά ακόμα δεν είχα καταλάβει τον λόγο που δεν έδινα τέλος στην ζωή της.

Το μονο που καταλαβα ηταν ότι δεν επρεπε να αναφερω την κοκκινομάλλα κοπελα που απεικονιζοταν στην φωτογραφια μαζι με εκεινον στο ροζ δωματιο. Την πηρα στα χερια μου και κοιταξα τα χαρουμενα προσωπα τους που χαμογελουσαν αληθινα στον φακο. Τα χερια του Στρατου ειχαν τυλιξει την κοπελα και το προσωπο του εγερνε στο κεφαλι της. Η σκεψη το ότι ηταν η κοπελα του και αυτό το δωματιο ηταν δικο της και ότι τα ειχαν ακομα ενώ πιο πριν το μεσημερι ειχαμε κανει όλα αυτά με τσαντιζε και με στεναχωρουσε μαζι. Τη ζηλια δεν μπορουσα να την αποφυγω, οσο και να προσπαθουσα να πεισω τον ιδιο μου τον εαυτο πως δεν ζηλευω δεν τα καταφερνα. Δεν ηθελα να ζηλευω αυτόν, που είναι ενας δολοφονος που εχει κοπελα, αν δεν την εχει σκοτωσει. Σε αυτή τη σκεψη μου ανατριχιασα ολοκληρη. Αφησα την φωτογραφια στην ξυλινη μικρη βιβλιοθηκη και ξαπλωσα στο μαλακο κρεβατι. Οσο και να προσπαθουσα να βγαλω από το μυαλο μου την ομορφη κοπελα δεν μπορουσα. Κι αν την ειχε σκοτωσει, κι αν κατέληγα και εγω σαν αυτή, στο χώμα;

Η πορτα χτυπησε και εκεινος μπηκε μεσα. Με κοιταξε με τα σκοτεινα του ματια και εκλεισε την πορτα πισω του. Ηξερα πως δεν ειχε ερθει για καλο. Εκλεισα τα ματια ξεφυσωντας για να αποβαλω το αγχος που με ειχε κυρυψει.

«Ελσα..» ειπε δυστακτικα

«Τι θες;» μιλησα αποτομα όπως αυτος σε εμενα τις περισσοτερες φορες

«Ντυσου να παμε μια βολτα» μου φανηκε περισσοτερο με διαταγη και όχι με προταση

«Θα με σκοτωσεις;» προσπαθησα να ακουστω σαν να εκανα πλακα

Εκεινος γελασε με την ψυχη του, ηταν τοσο ομορφος όταν γελουσε και εγω δεν μπορουσα να αντισταθω στην προταση που ου εκανε. Ηθελα πολύ μια φυσιολογικη μερα μαζι του, μακρια από την σκοτεινη του ζωη, μακρια από κάθε μου κακια σκεψη που εκανα για αυτόν.

«Βγες εξω να ντυθω» του ειπα και χωρις να πει κατι βγηκε από το δωματιο κλεινοντας την πορτα απαλα

'Ω Θεε μου' μονολογησα καθως διαλεξα να φορεσω μια μαυρη κολλητη φορμα και ένα μπλουζακι ασπρο. Εβαλα από πανω το μπουφαν μου και τα αθλητικα παπουτσια που ειχα φορεσει όταν ειχα ερθει μετα την επιθεση του κλεφτη.