son melez》son Kurt

7-eskiler!

"Kızınız gayet iyi aslında böyle bi kazadan zor çıkar diye tahmin etmiştik ama çok iyi durumda bir iki saate kadar uyanır geçmiş olsun" deyip yanımızdan gitti doktor. Hepimiz derin bi nefes alıp bir yerlere oturduk. Sarışın bişey karşıdan

"Emreciiiim!" diye bağırarak gelince sinirlerim tepeme çıktı. Ne emrecimi? Kimsin abi sen?!

"Sinem"

"Unutmamışsın beni"

"Ya unutmadım"dedi emre. Bende kıza dönüp

"defne emrenin eşiyim" dedim soğuk bi ses tonuyla

"Yaa emre evlendinmi? Valla hiç beklemiyodum" ağzının ortasına bitane çarparsam beklersin!

"Anne adayı görebilirmiyim?" Diye yanıma gelen canım kızıma gülümsedim.

"Tatlım doktorlar uyandığında yanına girmemizi söylediler"

"Peki tamam o zaman. Baba ben acıktım galiba bir az"

"Benim prensesim acıktıysa hemen ona bişeyler alalım gel" deyip asenayı kucağına alan emre, seni yerim! Emregil gidince sarıya baktım. Ağzı açık izliyodu

"Ihım, sen emrenin neyi oluyosun?"

"Eski sevgilisi canım"

"Eskiler! işte canım" dedim eskilere vurgu yaparak. Karşıdan gelen eski sevgilim selimi görünce şok oldum. Ne tesadüf ama! İkimizin eski sevgiliside burda! Sarıya yapmacık bi gülümseme gönderip ordan ayrıldım ve emregili aradım. Asena ile kantinde oturduğunu görünce gülümseyip onların yanına gittim.

"Annecim yedinmi bişeyler"dedim asenaya

"Evet anne babam bana iki tane kek aldı

"Aferin babana" deyip emrenin dudaklarına kücük bi öpücük kondurdum. Geri çekildiğimde emrenin gözlerinde ne hissettiğini okuyabildim. Mutluluk, özlem, heycan.... yani o nası oluyo diyceksiniz ama çok net hissediyorum ne hissettiğini, duygularını anlayabiliyorum.

"Neden heycanlandın?"

"Sen nerden anladın heycanlandığımı?"

"Gözlerinden her şeyi görüyorum"

"Şakamı bu?"

"Emre sana niye böyle saçma bi şaka yapıyım?"

"Ne biliyim kızım"

"Benim acilen ablamı görmem lazım" deyip masadan kalktım ve koşarak adanın kaldığı odaya gittim. Ablamı görünce hemen yanına gidip

"Abla! Ben insanların duygularını görebiliyorum!"

"Aha bulduk özel gücünü!"

"Harbimi bumu? Gel gözlerine bakıcam"

Ablamda ise endişe, mutluluk, heycan

"Niye endişelisin?"

"Ya ada'dan dolayı işte"

"Üzülme ablacım iyi işte" dedim ve sarıldım. Alp odadan çıkıp

"Kızımız uyandı" deyince ablamla ikimiz hemen yanına girdik. Aklıma emre ve asena gelince onları çağırmak için geri çıktım odadan. Kantine giderken bileğimden tutulup bi odaya çekildim.

"Lan! Sen kim- selim..."

"Defne, çok özledim" ama ya of ya niye ben ya?! Gözlerine baktığımda gerçekten özlem duygusu vardı

"Selim çekil" deyip geçmeye çalıştım ama kolunu önüme koydu. Hayırdır canım? O kolunu sökerim senin!

"Selim çek şu kolunu!"