Raken

07

Hoofdstuk 7 (door x_michellex ):

Met gemengde gevoelens liep ze richting de kleedkamer bij FC Groningen. Ze was van plan de jongens hard aan te pakken. In het ziekenhuis zou ze wel vragen aan beide kanten wat er was gebeurd.

Zonder te kloppen gooide Rachel de deur open. Het kon haar even niks schelen. "Voordat jullie denken daar is ze weer, ja hier ben ik weer. Het meeste heb ik gister al gezegd, maar alsnog vind ik het niet kunnen jongens. Ook al wouden jullie ze alleen maar uit elkaar halen en werden daardoor zelf geslagen. Je slaat gewoon niet terug. Wij zijn een nette club. Tuurlijk moet je niet over je heen laten lopen, maar dit kan echt niet. Twee spelers in het ziekenhuis? Ik ben diep en diep teleurgesteld en nu naar buiten trainen. Ik wil er geen woord meer over horen." Boos liep Rachel de kleedkamer weer uit.

Rachel zette wat dingen klaar voor het warmlopen terwijl de spelers langzaam het veld op gedruppeld kwamen. "Rachel ga je nog langs het ziekenhuis?" Dick keek haar vragend aan. "Ja even m'n gezicht laten zien" knikte ze.

-

Na de training liet ze de spelers alles opruimen. Zelf ging ze alvast douchen Dick zou de jongens wel begeleiden met het opruimen waar ze alles moeten neerleggen.

Normaal zou ze na het douchen naar kantoor gaan. Nu pakte ze haar spullen en liep naar haar auto die op een volle parkeerplaats stond.

Ze reed naar het ziekenhuis waar het rustig was. Onderweg had ze nog twee bosjes bloemen gekocht voor Hans en Viktor. Ze hoopte dat de schade beperkt was bij beide partijen. Schorsingen van spelers kon Rachel namelijk echt niet gebruiken.

Ze liep naar de balie waar een vrouw achter zat. "Hans Hateboer op welke kamer ligt hij?" Ze typte wat op haar computer. "Bent u familie?" "Ik ben zijn trainer" "heb je er bewijs van? We mogen niet zomaar mensen binnenlaten" Rachel zuchtte en pakte haar id erbij. "Rachel Stoke" de verpleegster las haar naam hardop voor en begon weer wat te typen. "U heeft gelijk, kamer nummer 105" ze gaf haar id weer terug die Rachel aanpakte. "En Viktor Fischer?" "Kamer 107" zei de vrouw na een tijdje. Rachel knikte dankbaar en liep richting de trap.

Als eerst besloot ze langs Hans te gaan. Ze klopte op de deur en deed hem gelijk daarna open. "Ah Hans hoe gaat het?" Ze gaf een bosje bloemen aan Hans die rechtop in zijn bed ging zitten. "Ja gaat wel, ik moet straks nog wat onderzoekjes doen" "hopen dat alles goed gaat" Hans knikte en legde de bloemen op het tafeltje.

"Wat is er nou gebeurd?" Vroeg Rachel na een tijdje. "Je kan het beste gewoon eerlijk zijn, ik heb al een aantal dingen gehoord namelijk" "Viktor was gewoon opgefokt doordat ze verloren hadden en door mijn tackle" "niks meer?" Hij schudde zijn hoofd. Fijn nu wist ze dus alsnog niet of Hans wat over Viktor zijn zusje had gezegd.

"Hoe gaat het met Viktor?" "Dat weet ik niet" Hans knikte en de spanning was om te snijden. "Ik ga straks naar hem toe" weer knikte Hans. "Wilt u daarna weer naar mij komen?" "Natuurlijk, dan ga ik nu maar" Rachel stond op en pakte het overgebleven bosje bloemen en liep naar kamer 107.

Ze klopte op de deur en deed hem voorzichtig open. "Viktor? Rachel hier. Mag ik binnenkomen?" "Ja" hoorde ze hem zuchtend zeggen. Toch een beetje ongemakkelijk liep ze met het bosje bloemen naar binnen. Ze zag Frank en wat andere spelers ook zitten. "Alsjeblieft een bosje bloemen om je vanuit FC Groningen sterkte te wensen" "dank u wel" zei Viktor netjes en pakte het aan. "Ik ga even naar Hans is het goed als ik jou zo spreek Rachel?" Frank stond alweer op. "Natuurlijk" knikte ze.

"Ehm jongens zou ik Viktor even alleen mogen spreken?" Ze wende zich tot de andere jongens die er nog zaten. "Is dat oké Viktor?" "Ja ga maar" hij glimlachte vriendelijk en het viel haar nu pas op wat voor mooie glimlach hij had.

"Goed Viktor, hoe gaat het met je?" Rachel pakte een stoel en ging naast het bed zitten. "Het kan beter. Enorm veel hoofdpijn en er moeten nog wat onderzoekjes gedaan worden" "vervelend voor je, ik hoop dat het niks ernstigs is. Ik wil graag even weten wat er gebeurd is, van begin tot eind" Viktor die even zuchtte knikte uiteindelijk en begon met vertellen.

"Het begon al met de tackle van uw speler. Daarna kwamen we achter en uiteindelijk verloren we. Iedereen was geïrriteerd maar toen uw speler over mijn zusje begon was het klaar." "Ik neem aan dat het Hans Hateboer was?" "Zou kunnen, ik weet het niet meer. Ik heb waarschijnlijk een hersenschudding" zuchtte hij "en wat zei hij over uw zusje?" "Dat hij haar gepakt had en dat ze wel lekker was" zuchtte hij. "Ze woont al in Denemarken en familie is alles voor me. Dan moet hij niet over mijn zusje beginnen. Het is mijn taak om haar te beschermen en vanuit Nederland gaat dat al zo moeilijk" "ik snap het, het spijt me heel erg voor u. Ik zou het hele team erop aanspreken" Viktor knikte en er viel een ongemakkelijke stilte.

"Ik denk dat ik maar ga, veel beterschap nog names FC Groningen" "wens Hans ook maar beterschap van mij" "zou ik doen" Rachel glimlachte vriendelijk en liep zijn kamer uit. Zijn teamgenoten zaten nog steeds op de gang en Frank kwam er net aangelopen.

"Ehm Rachel kunnen we misschien later hier op terug komen? Ik moet iets dringends doen" "dat is goed" knikte Rachel. Frank liep snel de kamer van Viktor weer in. "Dag jongens" ze zwaaide naar de jongens op de gang en liep weer richting Hans.

Moest ze hem nou gaan confronteren over datgene wat Viktor had gezegd? Of zou ze het bewaren tot de training en er dan over praten met het hele team?