Adım Damla...Küçüklüğümden beri kendime bu adı çok yakıştırmışımdır.Çünkü aklıma hep yağmuru getirir.Yağmur damlaları altına yürümek tutkumdur.Ne zaman mutlu olsam ya da üzgün hemen dışarı çıkarım.
Siyah saçlarım var.Gözlerimde açık mavi, mavi sayılır.Uzun ve ince yapılıyım.Gereksiz cılızım bence...Bu kadar bilgi yeter artık hikayeye geçelim..
Salı:
"Kızım, yavrum evin yok mu senin? Niye buradasın sen?"
Şimdi ben gecenin bilmem kaçında kendimi buldum.Neler olduğunun ben bile farkında değilim ki sana söyleyeyim teyze?
"Valla bende bilmiyorum teyze..Yardım eder misiniz kalkıyım?"
"Romatizmam falan var benim olmaz"
Kadın yürüyüp gittikten sonra kendi ellerimle ayağa kalktım.En son oturma odasında olduğumu hatırlıyorum.Hatta haber izliyordum.Ama sonra...Sonra ne oldu da buraya geldim ki ben?Nasıl yaptım bunu ben?Nasılllll?
.....
Bazen akıl hastası olduğumu falan düşünüyorum.Düşünsenize oturuyorsun sonra biranda kendinden geçiyorsun sonra uyandığında yağmurun altındasın...Ve hiç bir şey hatırlamıyorsun...Tabi insan cinayet falan mı işledim, hırsızlık mı yaptım diye de düşünmüyor değil...Bu olanlar sır olarak kalsa iyi olur...Bunu kullanabilirler.
Çarşamba:
Duru bir terslik olduğunu anlamış olmalı ki yanıma geldi.E tabi Duru'nun geldiğini görünce Sıla da koşarak geldi yanıma:
"Neler oluyor Damla? Daha önce seni hiç bu kadar soluk görmemiştim." dedi Duru
"Duru'ya katılıyorum.Sana bir şey olmuş.."
"Kızlar...bunu anlatmalı mıyım bilmiyorum gerçekten.."
"Çatlatma insanı söyle şunu!"dedi Duru.
"Peki..Kızlar bakın..dün gece otururken kendimden geçmişim..Sonra uyandığımda yağmurun altındaydım..Hiç bir şey anlamıyorum!Hiç bir şey!"
"Ne!..!!"diye bağırdılar ikisi de..
"Maalesef bende neler döndüğünü anlamış değilim..."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yağmur
Misterio / SuspensoSağanak yağmur..Gecenin körü.Saat bilmem kaç? Ve karanlığın orasında ruh gibi gezen bir kız...Şimdi merak ediyorsunuz..Bu kız kim? Neden burada? Ve neden ezilmek istermiş gibi yolun ortasında yürüyor? O kız benim...O ruh gibi yağmurda,yolun ortasınd...
