Bir Kızın Kaleminden...

Yağmur

Okul  bitti eve gitmek için durağa doğru yürümeye başladım birden yağmur başladı  ve aksine bineceğim otobüs arızalanmıştı . ''Offff'' her şey de beni mi bulur ya ? Tek seçeneğim metro ile dönmekti ve metro  3 km. uzaktaydı .Hızla yürümeye başladım bir anda yerde bir gölge belirdi başımı kaldırıp baktığımda ise okulun kabadayısı Enes bana şemsiyesini verdi ;

*Al şemsiyeyi ..

+ yok gerek yok zaten metroya geldim 

*bir kere de itiraz etme hadi sonra görüşürüz 

Dedi ve koşarak kalabalığın arasına karıştı bir anda neye uğradığımı şaşırdım okulun sert çocuğu bana şemsiyesini verdi hayret galiba Enes düşündüğüm gibi bir kişi değil onunun hakkında hep olumsuz olaylar olduğu için öyle sanmışım vicdan azabı duyuyorum. Sonun da durağa ulaştım şansım yaver gitti de hemen metro geldi .20 dakika için de evde oldum tabi ıslak bir köpek yavrusuna benzedim hemen odama çıkarak üstümü değiştirdim ve banyoda saçlarımı kuruttum .Ardından annemin sesi duyuldu   

*Hadi kızlar yemeğe gelin . 

önden koşarak ablam indi ardından ağır bir ritimde de ben yemeğe oturucağımız sırada kapı çaldı kapıyı ben açtım ve karşımda Miraç 'ı buldum.

-Naber 

+ iyi sen gel içeri

-yok gitmem gerek sana bir şey  sorucağım 

+sor...

-yarın birlikte sinemaya gidelim mi okul çıkışı ?

+annemden izin alabirisem sana evet veya hayır diye mesaj atarım.

-olur iyi akşamlar o zaman

+okulda görüşürüz.