My Missing Heart

Chapter 13- "Trouble"

Chapter 12

Chloe's POV

"*prrrrtt* sandali! Tumigil kayo!! *prrrrt*"

"Sht. Hanggang dito ba naman?!"

Huhu T.T takbo parin kami ng takbo. E kasi naman hanggang ngayon habol parin ng habol yung guard samin!

"Wag kang lilingun! Baka mahalata tayo! Sht."

Takbo parin kami hanggang sa may intersection kaming nakita, lumiko kami tas nasa may iskinita na kami ng mga lumang buildings, pumasok naman kami agad dun tapos nagtago.

Naririnig ko yung yabag ng guard namin pati yung pito, grabe yung kabog ng dibdib ko. Ma-iihi na ata ako ng wala sa oras eh! T.T

Tinaktakpan din ni Tristan yung bibig ko tapos nakita naming lumagpas na yung guard sa pinagtataguan namen! Phewww!

Pero hanggang ngayon ang lakas parin ng kabog ng dibdib ko. T.T I've never done any mischief in my life kaya di ko naranasang masunction o malagay sa ganitong sitwasyon, in short Good girl ako!

"Sht.! Chloe naman eh! Ba't ka kasi sumunod?! Tingnan mo ngayon, hinabol tayo ng guard. Pano tayo ngayon ne'to?!"

Tahimik pa rin ako. Wala na kasi akong lakas makipagtalo. Oo kasalanan ko nga. At sobra yung kaba ko kaya parang lutang ako :/

"Aren't you gonna say something?"

Nahihimigan ko na yung iritasyon sa boses ni Tristan. Nakayuko lang ako tapos nararamdaman ko ng tutulo yung luha ko T.T napaka-iyakin ko talaga, natatakot parin kasi ako e. Natatakot akong madisappoint si daddy at mum, pano na lang pagnalaman nila to?

"Tsss! Ano ba?! Tatahimik ka na lng ba jan? Iwan na nga kita!"

"Don't!!"

Agad akong na-alarma sa sinabi ni Tristan, kaya hinawakan ko yung braso nya at pinigilan sya.

"Please...."

Nagmaka-awa ako. Nakita kong nagulat sya sa mukha ko. Di ko namalayan tumulo na pala yung luha ko.

"Sorry na Tristan. Please just don't leave me..."

Pero mas nagulat ako ng bigla niya akong yakapin!

O.O

"Sshhh. I'm so sorry. I've raised my voice. Ba't ka ba umiiyak?"

"Takot akong ma-discipline's office at natatakot ako paghinahabol ako. Sorry na. Kung di dahil sakin wala tayo sa gan'tong sitwasyon. *sob*"

Argh! Ba't ba napaka-iyakin ko?! T.T hindi ko na mapigilan ang luha ko. Natatakot talaga ako eh. Yung kaba ko abot langit siguro!

"shhh. Wag ka na ngang umiyak. Di tayo madidiscipline's office at kasama mo naman ako e kung sakali nga"

Tiningala ko sya and I saw him smile. It was like everything seemed to glow. Ano yun? Imagination ko o talagang nagliwanag?!

"Tsk tsk! Boss may mga lovers atang naligaw sa lungga natin"

Napakalas ako sa yakap ni Tristan ng may marinig kaming boses mula sa likod.

Mukha itong goon na yung muscle e pumuputok na sa suot nitong damit. At ang daming tattoo ng lalake. Same sa kasama nitong lalake na tinawag nitong boss. Medjo nasa 20-30's na sila. Sht. Are we in trouble?!

"We'll leave in peace. Nagtago lang kami sa humahabol samin"

Paliwanag ni Tristan. Di ko namalayang hawak nya pa pala ang kamay ko at mas lalo nya itong hinigpitan and there's that electric spark again. Myghad! Chloe you're both in the middle of a rising trouble yet you still managed to think that?! Fudge. Kinakausap ko na sarili ko! Asdfghjl