Karanlığın İçindeki Vampir

KİV / 1- Başlangıç

Bakışlarını kaçırdığın yerdedir gökyüzü.

************

Çok acı çektim, çok kızdım. canını acıtmaya çalışanlardan çok canımı acıtmaya çalıştım. Kendimi suçladım, şansıma küfrettim, tanrıya sitem ettim. Şimdi gözlerimi kapatıyorum, yaşadıklarımı bir kenara koyuyorum. Ve yaşayacaklarıma hazırlanıyorum.

Geçmişe gidiyorum tekrardan; dört yaşında geçirdiğim rüya karışımı kâbusa... Geçirdiğim korku dolu ana, ailemin ihanetine... Doğum günümdeki kötü geceye...

############

1. Bölüm -  Başlangıç

Odam ayrıydı her insanınki gibi. Gece 2-3 civarında açmıştım gözlerimi. Garip bir huzursuzluk vardı içimde. Yağmurluydu ve fazlasıyla soğuktu. Titriyordum; hem korkudan hem üşümekten. Pencere açıktı ve dışarıdan odaya serin rüzgar geliyordu. Üzerimdeki örtüyü başıma kadar çekiyordum ve zorla da olsa gözlerimi kapatıyordum, gözlerimi sımsıkı kapatmaya devam ederken odamda birinin olduğunu fark etmiştim. Ama kıpırtıların olduğu yöne doğru bakmaya cesaretim yoktu. Plan yapıyordum artık kafamda; nasıl hızlı kalkarım da annemlerin odasına giderim diye. Kalkmaya hazır bir pozisyonda dururken omzumda bir el hissetmiştim, eli hissetmemle çığlık atmam bir olmuştu zaten. Çocuktum işte; ne yapabilirdim ki başka? Korkudan ağlayacak duruma geldiğimde ise Annemin sesini duyarak rahat bir nefes almıştım.

"Korkma yanındayım" diye fısıldıyordu. Niye fısıldadığını anlayamamıştım. Belki de babamı uyandırmak istemiyordu. Üzerimdeki örtüyü çekerek anneme döndüğümde şok olmuş bir halde anneme bakıyordum. Yüzü kanlar içindeydi ve bana bakıyordu.

"Korkma benden annenim ben senin" diyerek kıkırdadığında ondan uzaklaşmaya çalışıyordum.

"Korkuyorum ama" demiştim kalbimin ritmini tutturarak. "Senden korkuyorum anne!" annem gülerek bakmaya devam ettiğinde birden bire kaşlarını çatmıştı. Ve üstüme yürümeye devam etti.

"Ben senin annenim." diyerek sivri dişlerini gösterdikten sonra hiçbir şey hatırlamıyordum. Sabah kalktığımda ise her şey normaldi kötü bir rüya görmüştüm sadece... Kötü bir kâbus...

Ensemde garip bir iz taşıyorum. Ailem bu izin hep doğum izi olduğunu söyler bana. Tuhaf olan şey ise her doğum günümde ensemdeki doğum izi garip bir ağrı ve acı hissettirmesiydi...

▶▶▶▶▶

Sabah annemin sesiyle açmıştım yorgun gözlerimi. Daha doğrusu açmaya çalışıyordum. "Kalkmayı düşünüyor musun acaba?" diye annem sitem ederken bense yatış şeklimi değiştirip ağzımdan kelimeleri zorla çıkarıyordum. "Uykum var." annemin ayakkabı tıkırtısından yanıma geldiğini anlayabiliyordum. İyice yanıma sokulduğunda hızlıca yastığımı çekerek tek kaşını kaldırmış bir vaziyette bana bakıyordu. "Ne yaptığını sanıyorsun anne, uyuyorum farkındaysan." diyerek sesimi yükseltiyordum anneme. Annem elindeki yastığı bana fırlatarak kapıya doğru gidiyordu.