Bak yine yazıyorum .
Aklımdan çıkmıyor baygın baygın bakışların , o beni benden alan , içimi ısıtan gülüşlerin...
Nasıl girdin sen bu kalbe , nasıl yaktın beni içten içe .
Tüm benliğimi aldın götürdün, bir insan nasıl her saniye her dakika her saat akılda kalmayı başarır . Sen nasıl birşeysin be çocuk .
Beni nasıl böylesine yaktın beni benden aldın götürdün . Senden sonra kendime gelemedim .
Ne yapmalı şimdi peki ?
Senden vaz mı geçmeliyim yoksa umutsuzca peşinde sürünmeye devam mı etmeliyim ?
Peki kalbim nasıl dayansın ki bu kadar sevmeye , bu kadar hayal kırıklığına ya da bu kadar sevgisizliğe. Söylesene be çocuk ben nasıl dayanayım sensizliğe. ?
