chapter 7

6 0 0
                                    

Nandito ako ngayon sa isang bookshop. I really love books. Hanggang sa may mahagilap akong familiar na mukha. I think i saw him at school. "Hey!" Di ko namalayan na nakalapit na pala siya sa akin. I didnt give response to him "haha, heaven james alonzo" pakilala niya, tinanguan ko lang siya. actually he's cute. Haha. "Youre?" Tanong niya "jeyann" i said. At nagpatuloy na ako sa pagtingin ng mga libro. "You love books" sabi niya, yes sabi niya kasi hindi siya nagtatanong. "Pano mo naman nasabi?" I asked "the way you smile when you see them" sabay turo ng mga libro. Hindi na ako umimik. Medyo feeling close tong isang to ha?. "Tara treat kita, lunch tayo and i have something to apologize" at hinila na niya ako papunta sa isang restaurant.

Habang kumakain kami "jeyann" agaw niya sa atensyon ko tinignan ko naman siya "ako na pala ang magsosorry sa ginawa sayo ng pinsan ko" sabi niya. I dont get him what is he trying to say? "Yung ginawa ni skye sayo sa school sorry for that" sincere niyang sabi "what? He's your cousin?" Di makapaniwalang sagot ko. Tumango siya. I cant believe kung gano kabait at kagentleman tong si heaven ganun naman kayabang yung si pangit "you know that he's famous, kaya ganun siya" sabi niya "but still wala siyang karapatan" sabi ko. "Im sorry" sabi niya "hindi dapat ikaw ang magsabi niyan" i said "well its impossible na magsorry si skye eh kaya ako nalang" sabi niya. Seriously? Hindi nalang ako umimik. nagkwentuhan kami. Then sinabi niya kung bakit mahilig siya sa books at andami rin naming parehas na favorite na books at author. after namin kumain ihahatid niya sana ako kaso may pupuntahan pa ako so nauna na siya kasi may practice daw sila ng banda. Kaya naglakad lakad muna ako hindi ko namalayan ang oras kaya tatawagan ko sana si mang roger para magpasundo ako kasi lowbatt na pala ang phone ko. Wala akong choice kung di mag abang ng taxi. Almost 15 minutes na akong naghihintay pero wala parin akong nasasakyan. Until a black car stops in front of me "hey! Sungit" sabi ng isang boses. And its pangit. "Wala kang masakyan? Halika hatid na kita" at bumaba pa siya "i dont need your help" sabi ko at sinimulan kong tumingin ng taxi "kahit mag isang oras ka dyan wala kang masasakyan" sabi niya. Hindi ko siya pinansin "halika na kasi, sakay na" sabi niya "i dont need your help!" sigaw kong sabi. "Okay bahala ka dyan mag ingat ka sa mga snatcher" nakangising sabi niya. Medyo gabi narin kasi and natatakot ako kasi last time na nagmall kami ni mommy muntikan na kaming masnatch'an. I think makikisabay nalang ako sa pangit na to "oh sige pano ba yan sungit? Alis na ako" at sinara na niya ang bintana ng kotse niya "hoy! Katok ko "oh bakit?" sabi niya "sasakay na ako" sabi ko at tinignan pa niya ako ng nakakaasar na tingin.

Habang sa daan hindi kami nag uusap and worst traffic pa inabot pa ng ilang minuto bago umusad ang traffic . "Uh oh i think traffic na naman dyan we need to take other rout" sabi niya. Medyo malayo kasi yung bahay namin sa pinuntahan kong mall. Hindi ako umimik. At ng pa U turn na sana kami exactong may humaharurot na truck "oh shit" rinig ko pang sabi ni pangit...

I Thought It Was ForeverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon