Geç Gelen Mutluluk

Sensin.

"Baek...yapma."

"Neden Jongin? Tanıyıp tanımadığım bile belli değil. Söyle işte."

"Lütfen Baek bunu söylemeye hazır değilim."

Baekhyun Jongin'in neredeyse ağlamak üzere olduğunu görünce gülümseyip yanına yaklaştı ve sarıldı sımsıkı. Kafasını göğsüne koyup gözlerini kapattı. Jongin'in kokusu gerçekten rahatlatıyordu kendisini.

Biliyordu ki eğer Jongin itiraf ederse ve bir şeyler başlarsa Baekhyun severdi esmer olanı. Zaten kalbi ona gitmeye hazırdı. Sadece esmer olanın bir atak yapması gerekiyordu.

Jongin'in kendi kendine bu atağı yapamayacağını bildiği için de bu şekilde olaya el atmak istemişti.

"Jongin bak yüzüne de bakmıyorum. Her kim olursa olsun sana tepki vermeyeceğim söz veriyorum."

"Neden bu kadar ısrarcısın Baek?"

"Merakımı bilirsin."

Kıkırdayarak konuştuğunda Jongin de gülümseyip kollarını sardı kendisine sarılan bedene. Saçlarının kokusunu içine çektiğinde rahatladığını hissediyordu tıpkı Baekhyun gibi.

Derin bir nefes alıp cesaretini topladı Jongin. Sonuçta 6 senedir ayrılmamışlardı. İnsan seveceği kişiyi seçemezdi öyle değil mi?

Jongin de seçemedi. Gördüğü ilk an kapıldı Baekhyun'a. Artık söylemenin vakti gelmişti hatta geçiyordu. Bir anda cesaretle dolduğunu hissetti Jongin.

"Sensin Baekhyun. 6 senedir bir kez bile vazgeçmeden sevdiğim tek insan sensin."

Gözlerini kapatıp gelecek olan bağrışı ya da bir tokat, bir şey bekledi Jongin. Fakat beklediği gibi olmadı.

Baekhyun ne sarılmayı bıraktı. Ne de bağırıp çağırdı.

"Baekhyun?"

"Efendim Jonginnie?"

Sesi hiç de kızgın gelmiyordu.

"S-sen bir şey demeyecek misin?"

"Tepki vermeyeceğim dedim ya koca oğlan."

Kıkırdadı Baekhyun.

"Ama bu tepki vermen gereken bir şey puppy."

Jongin diğerinin sakinliği sayesinde biraz daha rahatlamıştı.

"O zaman tepki vermeliyim."

Kollarını sardığı bedenden çekmeden kafasını kaldırıp yukardan kendisine bakana baktı Baekhyun ve gülümsedi.

"Bunu zaten biliyordum Jongin. Geldiğimde beni odana taşırken uyanmıştım fakat çok yorgun hissediyordum o yüzden hareket bile edemedim ve o gün söylediğin her şeyi duydum. O sözlerin sadece bir arkadaşa söylenmeyeceğini anlayacak kadar akıllıyım."

Yutkundu Jongin. Bilmiyor sanıp kendini kasarken Baekhyun her şeyi biliyordu. Tüm o soruları neden sorduğunu şimdi anlıyordu.

Baekhyun konuşmaya devam etti.

"Başta çok şaşırdım. Ne yapacağımı bilemedim. Yeni bir ilişkiden çıkmıştım ve yanlış bir karar vermek istemedim. Evden çıkıp gittim. Gelmeyecektim aslında ama düşününce seni o şekilde bırakmak doğru gelmedi."

Bir elini Jongin'in yanağına koyup gözlerine baktı gülümseyerek.

"Kalbim seni istiyor Jongin. Tüm yaptıklarını düşündükçe nasıl daha önce fark edemedim diye kendime lanet ediyorum. Fakat olan oldu geriye dönemeyiz. Seni sevmek istiyorum Jongin. Mecbur olduğum için değil kalbim öyle istediği için. Çünkü bu hız kalbimin seni istediğinin tek işareti."