Artık kuzenim ile yaşıyorum. Her ne kadar bu evde güzel anılarım da olsa annemin ölümü bu evdeki asla unutamayacağım tek anı. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Youtube videoları çekmeği bırakıyorum. Aslında Youtube ile ilgili birçok hayalim vardı.
Annemle birlikte hepsi mezara gitti. Artık hiçbirşey eskisi gibi olmayacak.
Dersler beni bu kadar yoruyorken bir de annemin acısı beni mahvetti. Sınavlarım çok düşük, hocalar beni anlamıyor. Bu arada annem öldükten sonra tabiki de 1 ay okula gitmedim. Kuzenim Esra benim için Bursa dan geldi. Ben ise Kartal da oturuyorum. Şuan ikimiz aynı odada kalıyoruz. Annemin odasını kapattık.
Ama ikimizin de odanın önünden geçerken bile tüyleri diken diken oluyor. İkimiz de aynı Liseye gidiyoruz. Bu yıl sonunda mezun oluyoruz ve artık Üniversite öğrencisi olmak için sabırsızlanıyoruz. Çünkü lisede üniforma giymek ikimizi de çok bunaltıyor. Artık ikimiz de özgürce giyinmek istiyoruz. Bugün cumartesi Akasya ya gidip biraz alışveriş yapmak ikimize de iyi gelebilir.Şuan evden çıkıyoruz. Metroyla Akasya ya gideceğiz.Neyse artık evden çıkma vakti. İkimiz de hazırız ve metroya yürüyoruz.Şuan metrodayız. Karşımızda bir adam var. Sürekli bize bakıyor ve aptal aptal sırıtıyor. Sıkıldım ve sinirlendim. Ayağa kalktım,adamın ayağına o 16cm olan topuklu botlarımla bastım. Esra bana şaşkın şaşkın bakarken ne yaptığımın farkına vardım ve suratım domates gibi oldu.Metrodan indik. Şuan Akasya dayız. Ben Penti den, kalpli kilotlu çorap aldım.Esra ise yeni çıkan bez çantaların özgürlük olanından aldı.Parayı nerden bulduk derseniz Esra nın annesi be babası, benim de babam bize düzenli olarak para gönderiyor. Biz de paralarımızı birleştirip faturaları ödüyor, ev için alışveriş yapıyor,kendimize birşeyler alıyor ve okul masraflarını ödüyoruz.
Neyse şuan ikimiz elinde toplam 22 poşet var. 11 poşet benim diğer 11 poşet ise Esra nın. Kendimi annem öldükten sonra ilk defa bu kadar mutlu hissettim. Eve geldik poşetleri salona bırakıp mutağa yöneldik. Mutfakta aldığımız ton balıkları ile salata yaptık. Afiyetle onları yerken bardaklara Cola doldurduk. Daha sonra tabakları ve bardakları kaldırıp yukarı çıktık. Aldıklarımızı tekrar gözden geçirip denedik. İkimize de aldıklarımız çok yakıştı. Ertesi gün dershaneye giderken ben yırtık jean ve üzerinde Stilinski 24 yazan yarım t-shirt Esra ise,turkuaz şort ve Mccol 11 yazan yarım t-shirt giyecek. Sabah oldu ikimiz de dünden kalan yorgunlukla uyandık. Ben duş alırken Esra uyuyordu. Duş aldım, yüzüme maske yapmak için aynanın karşısına geçtim. Annem birden aynada belirdi, çok korktum. Onu o kadar özlemiştim ki nutkum tutuldu. Aynada öylece anneme bakıyordum. Daha sonra yüzümü yıkadım ve artık aynada o yoktu. Maskemi yapıp Esra yı uyandırdım. Herkes gibi beni maskeyle görünce çığlık atmadı "Günaydın :)" dedi. Bende aynı şekilde karşılık verdim. O banyoya yönelirken ben de Nesfit i dolaptan çıkardım.Esra banyodan çıktı ve ben de ne gidip maskeyi temizledim. Üzerimizi giyindikten sonra Nesfitleri yiyip masadan kalktık. Saate baktık daha evden çıkmamıza 1 saat vardı. Dişlerimizi fırçaladık ve çantalarımızı alıp metroya yürümeye başladık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Evet Arkadaşlar...
HorrorBu "Evet Arkadaşlar"sözüyle ölüme giden bir hikaye. Bir ölüm insanın hayatını ne kadar değiştirebilir ki ?? Bence Selin in hayatı artık eskisi gibi olmayacak... Kalbindeki yara hiç kabuk bağlamayacak. Fakat maviş onun için bir umut ışığı olabilir...