LOTUS

'Böyle Olmamalıydı'

Vücudumda soğuk eller hissettiğimde var gücümle çığlık atmıştım . Ben bunu hak etmiyordum bu böyle olmamalıydı . Biri başını boynuma gömdüğünde bir daha çığlık attım gözlerimden sayısız gözyaşı akıyordu .

Birden üzerimki çocuk çekilinde kazağım yırtılmıştı ellerimdeki ve bacaklarımdaki baskı yok olunca kafamı kaldırıp etrafıma baktım 3 takım elbiseli adam 2 çocuğu dövüyordu duvarla iç içeydin eğer imkanım olsaydı duvarın içine girmeyi yeğlerdim . Gözyaşlarım durmaksızın akıyordu şuan ne halde olduğumu tahmin edemezdi kimse elleri vücudumda dolaştığı anlar gelince aklıma yerin dibine girmek istiyordum . 2 kişi yerde kanlar içinde yatarken sokağın başından biri koşarak geliyordu yanımıza doğru etraf bulanık gözüküyordu bana yaklaşıp " iyimisin Lotus ? " diye endişeyle beni sarstığında bu kişinin Çağan olduğunu anlamıştım iliklerime kadar hissetmiştim kokusunu . Ama bu nasıl olurdu Çağan mı kurtarmıştı beni bu çocukların ellerinden . Çağan beni bırakıp çocuklara doğru ilerledi takım elbiseli bir adama " emre sen kızı arabama götür " dedikten sonra üzerindeki ceketi çıkarıp benim üzerime örttü . Sonra 2 çocuğa doğru yürümeye başladı biri beni kucağına aldığında korkudan çığlık atıp ağlamaya başlamıştım sokaktan çıkarken Çağanın sesini duydum " bu ayaklar lamı yürüdünüz lan kıza ? " diye bağırdığında sokağın başına gelmiştik arabaya bindirilmeden önce duyduğum tek şey 2 el silah sesiydi .

Uyandığımda koltukta buldum kendimi . Etrafa baktığımda ev tanıdık değildi etrafıma korku dolu bakışlarla baktıktan sonra üzerimdeki battaniye çektiğimde arkamdan Çağanın sesi geldi " uyandın mı ? " dediğinde yanıma gelip bir bardak bıraktı masaya . " neredeyim ? " diye sordum kısık çıkan sesimle tekli koltuğa oturup eline kumandayı aldı " benim evimdeyiz " dedikten sonra televizyonu açıp kanalları değiştirmeye başladı " gördüklerim rüyaydı değil mi ? " diye kumandanın tuşlarına basan parmağı donup kaldı . " yo yo olamaz böyle birşey olmadı değil mi ? " diye sorduğumda " bak birşey olmadı yapamadılar birşey "dediğinde ağlamaya başladım vücudumdaki ağrıyı yok sayarak çığlık atarak ağlamaya başladım bana dokunduğunda o soğuk ellerini hissettiğim an aklıma gelince daha da şiddetli ağlamaya başladım " böyle olmamalıydı " diye oturduğum yerde sallanmaya başladığımda Çağan yanıma koşup " bana bak aptal hiçbirşey olmadı birşey yapamadılar " dediğinde saçlarımı çekiştirmeye başladım hıçkıra hıçkıra ağlıyordum . Ellerimi tuttu bana sarıldığında göğsünde ağlamaya başladım " lütfen " dedim kısılan sesimle " lütfen kimse bilmesin " dedim ağlayarak " şşş kimse bilmeyecek " dedikten sonra saçımı okşamaya başladı oradaki çocuğun saçlarımı tuttuğu an aklıma gelince " bırak lütfen dokunma lütfen " dedim ağlayarak " kimse birşey yapamayacak sana bak yanındayım " diye yatıştırıcı sesiyle konuşanın Çağan olduğunu anladığımda gözyaşlarımı silip saçlarımı tekrardan okşamaya başladı . " lütfen dokunma bırak beni " diye tekrarladım parmağımı oynatacak halim yoktu . Fazlasıyla yorgun hissediyordum kendimi gözlerim kapanmaya başladığında duyduğum tek şey " korkma yanındayım " bilmiyordu ki en çok ondan korktuğumu .

Tam tamına bir hafta geçmişti o olayın üzerinden o gecenin sabahı Çağan beni eve bırakmıştı annem birsürü cümle oyunu yapmıştı yüzümü gördüğünde yanıma koşup yine ne yaptığımı sormuştu tokat atmıştı canımı yakan tokat atması değildi . Neyim olduğunu sormamıştı ne olduğunuda sormamıştı 'senden nefret ediyorum' cümlesi kulaklarımda yankılanıyordu her geçen dakika . Birşey demeden odama çıkıp ağlamaya başlamıştım . Tam bir haftadır evden çıkmıyordum odam fazlasıyla dağılmıştı her gece o anlar aklıma geldiğinde odamdaki birşeyleri kırıyordum hiçbir görevli odama giremiyordu temizlettirmiyordum sadece yemeğimi getirebiliyorlardı ki yiyemiyordum tek yaptığım ilaçlarımı içmekti . Benim işletme mezunu olarak şirketin başına geçmem gerekiyordu fakat hergeçen gün daha beter oluyordu durumum psikolojim alt üst olmuş durumdaydı ne yaparsam yapayım eskisi gibi olamıyordum her saniye vücuduma dokunduğu anlar geliyordu aklıma fazlasıyla çökmüştüm gözlerimde ağlayacak gözyaşı kalmamıştı . Hiçkimseyi kabul etmemiştim odama kapıyı kilitlemiştim Lamia da olmak üzere . Çağanın yüzünü bile görmek istemiyordum çok utanıyordum beni o durumda görmüştü o olmasaydı belki şuan .