UMUDUNU KAYBETME

İTİRAFLAR

 (Merhaba :D Buraya ne yazılacağını bilmediği söylemiştim o yüzden öyle süslü şeyler beklemeyin.içimden ne geliyorsa onu yazıyorum ben :D Öncelikle her gün okuyucu sayısı artıyor buna çooookkk  seviniyorum :D Ama sizden bir ricam var lütfen votelemyi unutmayın :S ben öyle ille de beğenin demiyorum egomun tavan yapması içinde istemiyorum bunu sadece beğenen olunca daha mutlu oluyorum ve daha çok yazma isteği geliyor içime :D Neyse çok konuştum yine bu bölüm canım kankam,dostum,yavrum :D merve için :D iyiki varsın kankacım ve iyi varsınız bu kitabı yazmamı destekleyen herkes :D neyse size keyifli okumalar :D )

Yaklaşık 10 dk’dır bu şek ilde hıçkırarak ağlıyordum.Kendimi engellemeye çalıştıkça daha da şiddetleniyordu.Dolayısıyla  bu durumdan kurtulamadım.Bir anda aklıma annemle konuşacaklarımız  yani bana anlatacakları geldi ve sakinleşmeye çalıştım.Fakat etrafıma baktığımda diğerleri de benden farksız değildi.Hepsi se gözyaşlarını saklamaya çalışıyorlardı.Bunu başardıklarını söyleyemiceğim ama.

Annemin yanına giderek ona anlatması gereken şeyler olduğunu hatırlattım.O da bugünün yeterince yoğun bir gün olduğunu yarın sabah uyandığında ilk olarak bunu konuşacağımızı söyledi.Bana da tamam demekten başka bir çare kalmamıştı.O yüzden uyumaya çalıştım.Sonunda kendimi uykunun sakin kollarına teslim etmiştim…

Sabah gözlerimi açtığımda annem yanımda değildi söz vermişti anlatacaktı her şeyi artık iyice umutsuzluğa kapılmıştım.Ama bir anda karşıma geldi ve kızım hadi kalk artık diyerek beni kaldırdı.Neler öğreneceğimi tabi ki merak ediyorum ama bir o kadarda korkuyordum.

Yerimden kalkar kalkmaz annem hiç tereddüt etmeden beni kolumdan tutarak sürüklemeye başladı.Zaten yeni uyandım uyku sersemiyim ne yaptığını bile anlamadan havalandırmaya çıkarmıştı.Yanıma oturduğunda söze nasıl başlayacağını bilmiyordu sanırım.Çünkü hala başlamamıştı konuşmaya.

Sonunda…

‘’  Bak kızım artık hiçbir şeyin bu konuşmayı yapmamıza engel olmasını istemiyorum.Lafı da öyle fazla dolandırmadan söylemem gerekiyor.Öncelikle sen benim neden buraya girdiğimi biliyorsun değil mi ?’’ dedi.

‘’ Evet.Birgün bankaya gittiğinde orada olaylar çıktı ve soyguncuların silahı yere düştü.Sende  onu alarak gözlerini korkutmak için anlara doğrulttuğunda silah birden ateş aldı ve birisi öldü.Biliyorum annecim sen suçlu değilsin istemeden  yaptın dedim ve anneme sımsıkı sarıldım.

Annem daha bir şey söylemeden ona dönerek ;

‘’ Yoksa bilmediğim bir şey mi var ? ‘’ dedim .

“ Canım kızım.Bunların hepsi gerçek fakat bu olay benim başıma gelmedi.Tüm gerçekleri sana söyleyeceğim artık.Biz yani baban ve ben birbirimizi çok seviyorduk ve evlendik.Fakat sonra bu evliliği yürütemedik.Baban çok değişti.Beni dövmeye ve olur olmaz her şeye sinirlenmeye başladı.Artık dayanacak gücümün kalmadığını düşündüğüm  birgün  ondan boşanmaya karar verdiğimi söyledim.O ise bunu duyunca çok sinirlendi resmen gözü dönmüştü.Kapıyı çarpıp gitti.Geldiğinde elinde bir tabanca vardı.Beni öldürmek istediğini ve pisliğin teki olduğumu söyledi.O sırada kapı çaldı ve içeriye Selim yani dayın girdi.Olayın şokuyla bir babanın elindeki  silaha bir de bana baktı.Ne yapacağını şaşırmıştı bir anda silahı tuttu ve babanla kavga etmeye başladılar.Silah yere düştü.

Bende…  Bende…

“ Annem ağlamya başladı ve bende  gözyaşlarımı tutamadım.”

Sesimin nasıl çıktığını bilmediğim bir tonda ‘’ Evet anne sende ? ‘’ dedim.