UMUDUNU KAYBETME

Mektup

( merhaba :D  kaç gündür yazamamıştım bugün birşeyler yazmaya çalştm :D umarım beğenirsiniz yorum ve votelerinizi eksik etmeyin .D biraz kısa bir bölüm oldu ama :D keyifli okumalr... )

  Fikret Hanımın odasına girdiğimde beni hiç beklemediğim bir neşeyle karşıladı.

 Bense ne diyeceğimi bile bilmiyordum daha.Çok karmaşık bir durum içerisindeydim.

İçeri girdiğimde hemen oturdum.Alışmıştım artık bu odaya nasılsa.Tüm bu saçmalıkları buradan ayrılacağım için düşünüyordum galiba .Mantıklı düşünmem için bir sebep yoktu ki bunu kendimden beklemem bile hataydı belki de çünkü hiçbir zaman diğerleri gibi olmadım ki.Normal bir hayat yaşamadım bu güne kadar.Hiç kimse yok sanırım bu durumda olan benden başka..,

 Fikret Hanım bütün işlemleri hallettiğini son olarak  eğer yanına gidebileceğim birisi olup olmadığını ona göre hareket edeceklerini söyledi.Ben ise buradakilerden başka hiç kimseyi tanımadığım için gideceğim hiçbir yerin olmadığını söyledim .

Sonra da koğuşa nasıl geldiğimi bile zor hatırlıyorum hemen kendimi yatağıma attım.

Uyandığımda içerisi çok sakindi.Hatta sadece Nalan Teyze vardı ben ve o.Annem onun yanına fazla gitmemem gerektiğini söylüyordu ama ben ondan korkmuyordum ki.Aksine sebebini bilmediğim bir sevgi besliyordum ona.Bugüne kadar benimle  doğru düzgün konuşmamıştı .Hatta hiç konuşmamıştı diyebiliriz.

Ayağa kalkıp onun olduğu yönün tam tersine yürümeye başlamıştım ki arkamdan :

Deniiiz !!Diye birinin bağırdığını duydum.

Koğuşta bizden başka yani Nalan Teyze ve benden başka kimse olmadığına göre beni Nalan Teyze mi çağırmıştı yani…

Sakin olmaya çalışarak arkamı döndüm ve yanıma gelmesini beklemeden bende ona doğru yürümeye başladım.Yanıma geldiğinde yatağı göstererek oturmamı söyledi.yanına oturdum.

Yüzüme bakmak istemiyormuş gibi bir hali vardı ama bu konuşmasını engellemiyordu tabi .

Derin bir nefes alıp konuşmaya başladı :

   “Deniz.Biliyorum seninle hiçbir zaman diğerleri gibi olamadık yani abla kardeş ya da teyze yiyen gibi.Seninle yüzyüze konuşmak istemediğim için birkaç not yazmıştım.Onları dikkate aldın yani en azından öyle yaptığını sanıyorum.Ama bu sırrı daha fazla içimde tutamayacağımı anladım ve söylemye karar verdim. Ben aslında senin bildiğin gibi birisi değilim yani öyle buraya adam öldürüp falan gelmedm.doğru herkes bana çok soğuk davranıyor ama bunun sebebi benden korkmaları değil.Benim kimseyle iyi ve kalıcı bir ilişki kurmak istememem.Seni hep görmezden geldim çünkü ona… yani.. ( Nalan Teyze ağlıyordu ciddi ciddi ağlıyordu hemde.O an gerçekten çok kötü hissettim.Ama söyleyeceği şeyleri de deli gibi merak ediyordum.Tekrar konuşmaya başladı ) Bak bu nasıl söylenir bilmiyorum ama ağabeymi yani babanı kaybettiğimizde ben annene çok öfkeliydim ne yaptığımı bilmiyordum  o yüzden onun da canı yansın istedim ve dayının evini yaktım.Şimdi gerçekten bunu yaptığıma pişmanım ama o zamanlar mantıklı düşünemiyordum.Sonrası işte bu hapishane ve şans a bak ki annenle aynı yerdeyiz.Ben onu görmeye tahammül edemezken bir de sen olmuştun işte size böyle davranmamın nedeni bunlardı. ” dedi.

   Ben ne diyeceğimi bile bilmiyordum yani…. Şimdi benim halammıydı bu kadın Nalan teyze.Şaka gibiydi her şey şu bir haftada  neler yaşamıştım ben böyle.Demek bu yüzden bana karşı hep soüuk davrandı ve nefret eder gibi baktı.Peki ama şimdi ne değişmiş olabilir ki yani neden daha önce bütün bunları söylemedi de şimdi söylüyor.

  Birden bana bir zarf uzattı ve okumamı söyledi.Ama onun yanında okumamı istemiyormuş.Peki deyip uzaklaştım.

 Ama bu zarfı okuyacak cesareti kendimde bulamadım .Bir yandan okumak istiyor diğer yandan ise istemiyordum.Sonunda meraklı tarafım ağır bastı ve açıp okumaya karar verdim.

 Tam  açmıştım ki  yanıma birinin geldiğini fark edip kafamı ona çevirdim.

Hayır ne istiyordu ki şimdi neden gelmişti yanıma ona ne kadar kızsam da ondan vazgeçemiyordum.Söyleyeceklerini  hiç düşünmeden yanından gitmek istedim ama  buna engel oldu.