Είχα κάποτε μια αγάπη

Κεφάλαιο 2ο

Ξεκίνησαν οι διακοπές του καλοκαιριού. Στην αρχή η ρουτίνα μας ήταν παραλία με παγωτό, σπιτι για φαγητό και μετα ετοιμαζομασταν για καφετερια. Τα Σαββατοκύριακα είχε και μπαράκια το βράδυ μεχρι τις 6 ή 7 το πρωί. Περνούσαμε παρα πολυ όμορφα γιατί είχαμε καλή παρέα. Όταν μπηκε ο Ιούλης ολα αλλαξαν. Στα μέση του Ιούλη εκεί που περνούσα τέλεια μαζί με τα αδέρφια μου και τους φίλους μου, χτυπαει το κινητό με μια ειδοποίηση. Ένας Γιώργος μου είχε στείλει μήνυμα. Τον ήξερα φατσικά μόνο απο την παραλια που πηγαίναμε καθημερινός και αρχίσαμε να μιλάμε. Για δυο μερες μιλουσαμε ασταματητα προσπαθοντας να μαθουμε ο ενας τον αλλον. Ένα βράδυ με ρώτησε αν θα έβγενα επιδής ήταν Σαββάτο, και είπα φυσικά ναι! Τέλος πάντων του είπα που θα πηγαινα και ήρθε και με βρήκε με την παρέα του.

Ήρθε! Ήμουν πάρα πολύ ανχομένη γιατί ο Γιώργος ήταν του στήλ μου και μου φαινόταν λίγο παράξενο που του άρεσα. Μην νομιζετε δεν ειμαι και κακασχημη αλλα δεν ημουν καμιά ντίβα ήμουν μια απλή κοπέλα. Σε μια στιγμή με φωνάζει για να γνωρίσω τους φίλους του. Έναν, έναν μου έλεγε: από 'δω ο Κώστας, ο Θεοφιλης, ο άλλος Κώστας και στο τέλος ποιόν βλέπω μπροστά μου; ¨Και από εδώ ο Μανώλης.¨ Με το που τον είδα μου κόπηκε η αναπνοή, και το μόνο που μπόρεσα να πω ήταν: ¨Χάρηκα πολύ¨. Οταν έδωσα το χερι μου για να χαιρετηστουμε, κοιταχτηκαμε τοσο βαθια μεσα στα ματια του καθενώς που ξεχαστηκαμε οτι υπηρχε κανενας διπλα μας αλλα πανω απο ολα διμιουργηθηκε μια μεγαλη ελξη αναμεσα μας. Κατι που δεν μου ειχε ξανασυμβει ποτε στην ζωη μου. Ποτέ δεν θα την ξεχάσω εκείνη την στιγμή. Μέτα ο Γιώργος με πήρε μακριά για να χορέψουμε και απο το ενα λεπτο στο αλλο αρχισε να με φιλαει. Δεν ειναι του τυπου μου να το κανω τετοια κινηση ιδηκα μπροστα σε πολλα ατομα γιατι ντρεπομουν παρα πολυ. Αλλα μου ηταν ξαφνικο και δεν ηξερα τι να κανω. Εποιτα, συνεχιζαμε να χορευουμε ολοι μαζι οσπου επρεπε να φυγουμε γιατι δεν μπορουσαμε με μεινουμε μεχρι αργα εκείνο το βραδυ. Χαιρετησα ολους τους φιλους του απο μακρια και εφυγα.

Την επομενη μερα ξυπνησα πολυ χαρουμενη που ειχα μια υπεροχη χθεσινη βραδια. Ειχα μημυμα απο τον Γιωργο φυσικα και με ρωτησε αν ηθελα να παμε για μεσημεριανο. Εγω δεν ειχα προβλημα αλλα τον ρωτησα αν θα ειμασταν μονοι μας και μου ειπε θα ηταν ο φιλος του ο Θεοφιλης και ο Μανωλης. Υστερα μου ειπε να φερω την αδερφη μου και μια φιλη μου για να μην νιωθω αβολα μονη μου εκει. Ετσι λοιπον, ηρθε και μας πηρε ολους απο το σπιτι μου για να παμε για φαγητο. Σε ολη την διαδρομη τα ματια μου ηταν κολλημενα πανω στον Μανωλη. Δεν μπορουσα να τα βγαλω ηταν σαν να ηταν μαγνητησμενα σε εκεινον. Φτασαμε στο εστιατορειο, καθησαμε και παραγγειλαμε. Καθως περιμεναμε η ατμοσφερα ηταν καπως περιεργη, βασικα δεν ξεραμε τι να πουμε μεταξυ μας ως παρεα. Ηταν η πρωτη φορα που ειμασταν σε ενα ηρεμο μερος και απλα βλεπαμε γυρω χωρις να μιλαμε. Ο Γιωργος μου κρατουσε το χερι μου και διπλα του η αδερφη μου, απενατι της ο Μανωλης και διπλα του ηταν οι αλλοι δυο φιλοι μας. Ξαφνικα με την ησυχια και την παραξενη ατμοσφερα εγω και ο Μανωλης κοιταχτηκαμε. Η ματια μας κρατησε αρκετη ωρα και το καθε ενα λεπτο που περνουσε καταλαναιναμε τι νιωθαμε ο ενας για τον αλλον. Με εβλεπε μες στα ματια λες και προσπαθουσε να μου πει κατι!! Ζαλιστηκα... και κοιταξα αλλου γιατι συνητοποιησα οτι δεν ημουν μονη εκει. Λιγα λεπτα μετα ηρθε το φαγητο και κανενας δεν ετρωγε γιατι ντρεποντουσαν. Εκανα το πρωτη κινηση να βαλω φαγητο για να τους κανω να νιωσουν πιο ανετα και σε αυτο με βοηθησε η αδερφη μου, ευτυχως.

Φαγαμε, ηπιαμε και ηταν ωρα να παμε σπιτι. Οταν φτασαμε σπιτι βγηκα απο το αυτοκινητο και πηγα στο παραθυρο να χαιρετησω τον Γιωργο και συνοδηγος του ηταν ο Μανωλης. Εσκιψα να φιλησω τον Γιωργο και προτου να το κανω αυτο βλεπω απο την ακρη των ματιων μου τον Μανωλη να βαζει το κεφαλι του κατω ενω με εβλεπε απο πριν. Φιλησα τον Γιωργο και εφυγα!

Ελπιζω να σας αρεσε το Δευτερο Κεφαλαιο!!!!!

Πειτε μου τα σχολια σας!!!! =)

**************Επισης μην ξεχασετε οτι η Ζωη ειναι ακομα μικρη, ανωρημη και οι κινησεις τις δεν θα ειναι και τοσο σωστες!**********