Είχα κάποτε μια αγάπη

Κεφάλαιο 3ο

Θα κάνω μια παρένθεση εδώ και θα σας πω λίγο για εμένα και για την οικογένειά μου.  Με λένε Ζωή, είμαι 25 χρονών και είμαι από την Κρήτη.  Έχω 2 μικρότερες αδερφές, την Άννα που είναι 24 πλέον και την Έλενα που είναι 21. Ο πατέρας μου μένει στο νησί λόγο της επιχείρησης που έχουμε και η μητέρα μου είναι εδώ στην Αμερική μαζί μας!  Είμαστε κάμποσα χρόνια στην Αμερική και ο λόγος είμαι εγώ.

Όταν γεννήθηκα μου παρουσιάστηκε μετά από 10 μέρες ένα πρόβλημα στην καρδιά.  Στα παλιά τα χρόνια, βέβαια, δεν υπήρξαν ούτε υπερηχογραφήματα ούτε τίποτα για να δουν πως είναι το μωρό.  Οι γονείς μου, νεόνυμφοι που ήταν κιόλας, δεν ήξεραν τι να κάνουν. Με πήγαν στην Αθήνα για να κάνουν εξετάσεις μπας και βρουν μια άκρη αλλά τη μόνη απάντηση που τους έδωσε η γιατρός ήταν «Πάρτε το παιδί και θάψτε το».  Ο πατέρας μου και η μητέρα μου πανικοβλήθηκαν με αυτά που τους είπε ο γιατρός γιατί όχι μόνο ήμουν το πρώτο τους παιδί αλλά ήμουν και το πρώτο εγγόνι και από τις δυο οικογένειες. Με λίγα λόγια έχω κάνει τρείς μεταμοσχεύεις καρδιάς και είμαι καλύτερα από ποτέ. Έχω τραβήξει πάρα πολλά αλλά εγώ δεν τα βλέπω έτσι ως παίδευση, μόνο τα βλέπω σαν δοκιμασίες του Θεού! Λένε ότι ο Θεός δεν σου στέλνει παραπάνω απ' ότι αντέχεις. Και αυτό ισχύει. Παρόλα αυτά, κρατάω το κεφάλι μου ψηλά και ζώ την ζωή μου όσο πιο νορμάλ μπορώ.

Όπως θυμάστε είχαμε μείνει στο σημείο που ο Γιώργος μας είχε αφήσει στο σπίτι μετά από το μεσημεριανό μας. Πολύ ενδιαφέρον είχε γιατί από την μια είχα τον Γιώργο να μου κρατάει το χέρι σε όλη την διάρκεια που τρώγαμε και από την άλλη είχα τον Μανώλη απέναντί μου να με κοιτάει με αυτό το γοητευτικό βλέμμα που έχει και σε έκανε να χάνεις τον έλεγχο του μυαλού σου. Ευτυχώς που είχα την αδερφή μου εκεί και έκανε λίγο χαβαλέ ειδάλλως θα ήμασταν.....

Από την στιγμή που πήγα στο σπίτι έπαιζε στο μυαλό μου η ίδια σκηνή ξανά και ξανά. Δεν μπορούσα να το χωνέψω πως είχε γίνει αυτό το σκηνικό. Αυτή η ματιά του με είχε τρελάνει στα τα ερωτήματα. Το συζητούσα με την αδερφή μου και μου είχε ομολογήσει ότι κι εκείνη το είχε παρατηρήσει που με κοιτούσε συνέχεια. Κατά το απογευματάκι μου έστειλε ο Γιώργος και μου είπε πως θέλει να πάμε μαζί σε ένα ωραίο εστιατόριο που είχε φανταστική πίτσα. Δέχτηκα την πρόσκλησή του και ήρθε και με πήρε αργότερα εκείνο το βράδυ. Τελειώνοντας το δείπνο μας με ρώτησε «Αποφάσισες?». Όταν μιλούσαμε νωρίτερα με είχε ρωτήσει αν ήθελα να γίνω το κορίτσι του και εγώ του είπα αν μπορώ να το σκεφτώ. Φυσικά, δεν με πίεσε και μου άφησε όσο χρόνο ήθελα μέχρι να αποφασίσω. Έτσι λοιπόν μετά από το δείπνο μας πήγαμε μια βόλτα και αράξαμε σε ένα παγκάκι να μιλήσουμε. Τον ευχαρίστησα για το υπέροχο φαγητό και πόσο το απόλαυσα. Λίγα λεπτά πέρασαν που είχε μια απόλυτη ησυχία και ρίχναμε κοφτές ματιές που και που ο ένας στον άλλον. Δεν ήξερα ακόμη τι να του απαντήσω γιατί δεν ένιωθα το ίδιο όπως κι εκείνος. Είχα κατά αγχωθεί, τα χέρια μου έτρεμαν με αυτά που ήμουν έτοιμη να του πω. Βασικά, δεν έβρισκα τα λόγια να του τα πω, είχα κομπλάρει. Με αυτό το λίγο θάρρος που μου είχε απομείνει ανεβάζω το κεφάλι μου κοιτάζοντας τον και του λέω...

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΟΛΟΥς ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΟΥ. ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΛΙΓΟ ΤΗΝ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΑς ΚΑΙ ΝΑ ΜΟΥ ΑΦΗΣΕΤΕ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΑΝ Σας ΑΡΕΣΕΙ Ή ΟΧΙ Ή ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΘΕΛΗΣΕΤΕ!!!!!

*****Σας ΚΑΛΗΝΥΧΤΗΖΩ ΑΠΟ ΑΜΕΡΙΚΉ******