Είχα κάποτε μια αγάπη

Κεφάλαιο 11ο

Μπηκαμε και στο 2011!!! Η πρωτοχρονια μου ηταν πολυ ομορφα με πολλα χαμογελα και φυσικα πολυ χορο..χαχα. Ολοι ειχαμε περασει μια υπεροχη βραδια, και εγω ιδικα που μοιρασα εκεινη την στιγμη με τον αγαπημενο μου Μανωλη. Καναμε σκαιπ την ωρα που αλλαζε ο χρονος! Ημουν παρα πολυ χαρουμενη γιατι παρολο που ειμασταν τοσα μίλια μακρια προσπαθουσαμε να περναμε τετοιες σημαντικές στιγμες, μαζι. Μερες μετα απο την πρωτοχρονια αρχισαν οι εξοδους καθε Σαββατοκυριακο! Μια στο Κρητικο σπιτι που ειχε μεγαλο γλεντι (ειχαν κρητικους οργανοπαίχτες), μια στο ελληνικο μπαρακι που το οργανωνε το Καλυμνικο σωματιο! Δεν κοιμομασταν τα βραδια γιατι ειμασταν μεχρι αργα σε εκδηλωσεις και χοροσπεριδες.

Η σχεση μου με τον Μανωλη πηγαινε πολυ καλα! Οπως ξερετε καθημερινος απο μπροστα απο μια οθονη! Μερα, νυχτα, ακομα και οποτε πηγαινα στις γιαγιας μου ή στης θειας μου καναμε σκαιπ. Τωρα θα με ρωτησετε καλα και τι κανατε τοσες ωρες? Και ποσα να πειτε? Δεν καναμε τιποτα το σπουδαιο και μην φανταστητε τιποτα το πονηρο γιατι ουτε ο Μανωλης δεν ανεφερναι τιποτα αλλα και ουτε κι εγω. Εγω ημουν τοσο αθωα σε αυτα τα θεματα που νομιζω γι'αυτο ο Μανωλης ντρεποταν να μου μιλησει..χαχα. Ναι ημουν 20 και παρθενα, αλλα αυτη ηταν δικη μου επιλογη. Δεν ηθελα να το κανω ετσι επιδης ολοι το κανουν χωρις να αγαπανε ο ενας τον αλλον. Για εμενα, αυτο ηταν το βασικοτερο πραγμα σε μια σχεση, αγαπη αναμεσα μας. Τελος παντων μιλουσαμε για τις συνηθειες μας, για αυτα που μας αρεσαν να κανουμε και διαφορα αλλα. Τις περισσοτερες φορες δεν λεγαμε και πολλα απλα βλεπαμε ο ενας τον αλλον πως συμπεριφερομασταν μπροστα σε αλλους κατα την διαρκεια της βιντεο-κλησης, και παρατηρουσαμε το καθε τι. Αυτος ηταν ενας απο τους τροπους που χρησιμοποιούσαμε για να μαθουμε ο ενας τον αλλον.

Ολοι ηξεραν, τουλαχιστον απο τη οικογενεια μου, οτι μιλουσα με τον Μανωλη. Ηξεραν οτι μου αρεσε παρα πολυ και τους ειχα προειδοποιήσει οτι δεν θελω κανενας να του μιλαει αν δεν ειμαι εγω μαζι τους. Θα νομιζετε "τι λεει τωρα αυτη η τρελη". Θα σας εξηγησω.

Μεγαλωνοντας, ως μικρουλα που ημουν, μου αρεσε ενα αγορι και μια απο τις αδερφες, καθε φορα του κολλουσε και τσιμπουσε. Εγω, λογο της αρρωστιας μου που ειχα ημουν παρα πολυ αδυνατη. Ας το πουμε ημουν 10 χρονων αλλα φαινομουν για 7 χρονων και ειχα παντα μελανιασμενα χειλη και νυχια. Επιδης η κυκλοφορια του αιματος δεν γινοταν σωστα, δεν πηγαινε σε ολο το σωμα το αιμα ετσι γι'αυτο διμιουργουσε αυτο το χρωμα πιο πολυ σε αυτα τα σημεια που σας ανεφερα προηγουμενος. Με λιγα λογια ημουν το αρρωστο κοριτσακι. Ολοι μου εστελναν μηνυμα για τους κανω κονεκτ με τις αδερφες μου. Αυτο το πραγμα γινοταν για πολλα χρονια.. :( Και ετσι το ειχα ποχτυπο οτι μπορει ο Μανωλης να γυρισει να μου πει οτι θελω την Ελενα, ας το πουμε για παραδειγμα.