¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Η προεγουμενη βραδια ηταν απλα υπεροχη. Δεν το περιμενα να ερθουν ετσι τα πραγματα. Ενιωθα πως κατι θα μπορουσε να αρχισει, κατι πολυ δυνατο! Ολη μερα εβλεπα την φωτογραφια που ειχαμε βγαλει μαζι! Τα ματια μου ηταν κολλημενα στα δικα του σαν μαγνιτης.
Τις επομενες μερες εγω και ο Μανωλης μιλουσαμε συνεχεια και παντα ειμασταν με την ιδια παρεα. Πολλες φορες ηταν εκεινος το μεσο μου και μαλιστα οπου πηγαιναμε καθομασταν παντα διπλα ο ενας στον αλλον. Μου πληρωνε ολα τα φαγητα, τα ποτα λες και ημουν η κοπελα του.
Ηρθαν οι τελευταιες 2 εβδομαδες μου. Δεν το πιστευα το ποσο γρηγορα ειχε περασει αυτο το καλοκαιρι. Το συζητουσαμε με τις αδερφες μου και δεν ειμασταν ετοιμες να φυγουμε απο τα ομορφα Χανια. Ακομα ενας που δεν ηταν ετοιμος να φυγει ηταν ο Μανωλης. Ηθελε να μεινει για να μπορουμε να μαθουμε ο ενας τον αλλον περισσοτερο. Πανω που ειμασταν πιο ανετοι μεταξυ μας επρεπε να φυγει για ταξιδι κι εκεινος αλλα κι εγω.
Το τελευταιο βραδυ ειχε κανονιστει να παει ολη η παρεα για φαγητο σε ενα ωραιοτατο εστιατοριο και ο Μανωλης με καλεσε να παω κι εγω. Ηθελα να φαινομαι εξτρα ομορφη σημερα γιατι θα περνουσαμε τις τελευταιες μας ωρες μαζι. Φορεσα ενα κοντο τσιν σορτσακι με μια ασπρη διχτενια μπλουζα και ενα ελαφρι σακατι γιατι εκανε λιγο ψιχρα. Λιγη ωρα μετα ηρθε ο Μανωλης με εναν φιλο του, τον Κωστας, να με παρει απο το σπιτι. Οταν φτασαμε στο εστιατοριο, χαιρετησαμε ολοι την παρεα και μαλιστα μας εβλεπαν καλα, καλα αλλα δεν με ενιαζε κι τοσο, εποιτα εγω καθησα διπλα στον Μανωλη και μας πηραν παραγγελια. Οταν περιμεναμε το φαγητο ημουν καπως σιωπηλη γιατι δεν ξερω, νομιζω η ατμοσφερα εκεινο το βραδυ ηταν καπως διαφορετικη. Με τις πλακες του Κωστα ομως εσπασε το κλημα και μπορω να πω οτι το ευχαριστηθηκα. Γελουσαμε, πιναμε και μιλουσαμε για πολλα θεματα. Ηταν παρα πολυ ωραια!
Σιγα, σιγα εφευγε ενας ενας και φυγαμε κι εμεις στο τελος. Ο Κωστας οδηγουσε, εγω καθησα απο πισω και ξαφνικα βλεπω τον Μανωλη να μπαινει στο πισω καθησμα του αυτοκινητου, δηλαδη διπλα μου. Ειπα στον εαυτο μου, Ζωη δεν ειναι τιποτα απλα ηθελε να φανει ευγενικος να μην σε αγησει μονη απο πισω. Ελα ομως που δεν ηταν αυτος ο λογος. Στα μεση της διαδρομης μου κανει σημα χωρις να μας παρει χαμπαρει ο Κωστας, να παω διπλα του. Ντρεπομουν εγω θα με εβλεπε ο φιλος του και δεν ηθελα να δωσω τιποτα δικαιοματα...Εκεινος ομως με τραβηξε και ηρθαμε πολυ κοντα. Η καρδουλα μου αρχισε παλι τα καρδιο-χτυπια της και οσοσ περνουσε η ωρα τοσο πιο εντονα και δυνατα χτυπουσε. Εβαλα το χερι μου στο μπουτι του και η αντιδραση του ηταν κατι που δεν το περιμενα. Πιανει λοιπον το χερι μου, μου το σφιγγει!!!
