Sonda önemli bir not var, o konu hakkında düşüncelerinizi belirtirseniz sevinirim.
~
Michael derin bir iç çekti ve jileti bırakarak kalemini aldı.
Hayır, bu sefer kendine zarar vermeyecekti. Duygularını daha az kanlı bir yöntemle dışarı vurmayı planlamıştı.
O yüzden kalemini hızla defterinde hareket ettirerek kelimleri ve cümleleri oluşturmaya başladı.
"But now that I'm broken,
Now that you know it.
Caught up in a moment,
Can you see inside?"{Ama şimdi ben kırgınım,
Şimdi bunu biliyorsun.
Kendimi ana kaptırdım,
İçimi görebiliyor musun?}'"Cause I've got a sky blue heart,
And there's a rainbow underneath it,
Trying to keep us apart."{Çünkü benim gök mavisi bir kalbim var,
Ve ardında bir gökkuşağı var,
Bizi ayrı tutmaya çalışan.}"I write with a magickal pen,
But these color moving betwen us,
Are the reason to start again."{Sihirli bir kalemle yazıyorum,
Ama aramızda hareket eden bu renkler,
Yeniden başlamamızın sebebi.}Michael ilhamını kaybedince kalemini fırlattı ve uyumaya çalıştı.
~
Bugün alarmından önce Luke yüzünden uyanmıştı.
Baş ucunda duran telefonunu açtı ve Luke'un sesinin karşı taraftan duyulmasını bekledi. "Günaydın!"
Michael esnedi ve cevapladı. "Günaydın, neden beni uyandırdığını öğrenebilir miyim?"
"Uh, uyuduğunu bilmiyordum." Sesi üzgün geliyordu. "Özür dilerim, sadece ailem bu akşam beni ziyarete geliyormuş ve onlarla tanışmanı gerçekten çok isterim yani, senin için de uygun-"
"Tamam, akşam sekizde orda olurum. Öncelikle benim de kendi ailemi ziyaret etmem iyi olur." dedi Michael yüzünde hüzünlü bir gülümsemeyle.
"Harika! Etrafı hazırlamalıyım yani, sonra görüşürüz. Seni seviyorum."
"Ben de seni seviyorum." dedi Michael telefonu kapatmadan.
Sonra da kalkıp siyah takım elbisesini giydi. Ailesinin yanında kötü gözükmek istemiyordu.
Saçlarını düzeltti ve evden çıktı.
Arabasını mezarlığa sürdü.
~
Hey! Konuşmak istediğim bir şeyler var.Öncelikle bu hikayeyi Luke'un Michael'ı sevdiği kadar çok seviyorum, ancak fazla mı uzadı sizce?
Yani, ben de bitirmek istemiyorum, hatta final kurgusu bile yok elimde ancak siz, "Yeter artık bitsin artık sıkıldık." derseniz 25. bölümde bitirebilirim. Ya da bi 35-40'a kadar devam ettirebilirim (ya da gidebildiği kadar).
O yüzden lütfen söyleyin, Synesthesia bitmeli mi yoksa devam mı etmeli? Yorumları tek tek sayacağım -çünkü işsizim- ve ona göre bir karar veririm.
Bir de Colored Minds'a bakarsanız sevinirim, onun yeni Synesthesia olmasını bekliyorum.
Herneyse hepinizi çok seviyorum xx.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
synesthesia //muke
FanficMichael bir sinestezi hastasıdır ve bir gün, onun hakkında "mavi" hisseden bir çocukla tanışır. {Adam Fawer'ın Empati adlı kitabından esinlenilmiştir.} {13.12.2015 11:22 PM - 16.02.2016 10:01 PM}