ÖMÜR "Tamamlandı"

Bölüm 24 "Final"

Multimedya: Ömür&Sertan 

******15 SENE SONRA******

Sertan Ömür'ün odasına doğru giderken söyleniyordu. Bu kız elinde kalacaktı bir gün.

Ömür ise Sertan sinirli değilmiş ya da hiçbir şey yapmamış gibi yatağının ortasında oturmuş bilgisayarı ile ilgileniyordu. Genç adamın vereceği tepkiyi biliyordu elbet ama onun doğasında yoktu bir şeyler yaptıktan sonra pişman olmak ya da bu sebepten kaçmak.

Her seferinde aynı şey olmasına rağmen ne Sertan kendisine hakim olabiliyor ne de Ömür yaptığından pişmanlık duyarak tekrar yapmamazlık yapıyordu.

"Güneş yeter artık, her seferinde artık yapmaz diyorum ama devam ediyorsun. Ya beni delirtmek hoşuna mı gidiyor? "

Genç çocuk odaya girmiş ve genç kızın karşısına dikilmiş sinire parmağını sallıyordu.

"Ben ne yapıyorsam senin için yapıyorum aptal. Ama sen bunu anlayacak kapasitede değilsin tabi."

Genç kız bilgisayarı bırakmış dizlerinin üzerinde doğrulmuştu çoktan ve kollarını göğsünde birleştirmişti.

Sertan derin bir nefes verdi ama bu onu sakinleştirmedi.

"Burcu benim kız arkadaşım Ömür. Eğer bir konuda ders alması gerekiyorsa ben yaparım. Sen değil."

Ellerini saçlarına geçirmiş diğer elini beline yerleştirmişti. Sinirlendikçe saçlarını çekiştiriyordu.

"Senin arkandan konuşuyorken nasıl sakin kalmamı bekliyorsun anlamıyorum. Geçen defa da aynı şey oldu. Senin bana değil o yalancıya bağırman gerekiyor. Ama yemiyor tabi dimi."

Aslında Ömür'ün daha söyleyeceği çok şey vardı ve genç kızın dilinin kemiği yoktu. Biraz daha konuşursa kırabilirdi onu.

"Sen müdahale etmeden bana olayı anlatsaydın eğer sana değil ona kızıyor olurdum. Her seferinde haklı bile olsan haksız duruma düşmekten bıkmadın değil mi? Asıl algılamayan sensin. Burcu benim için önemli olsaydı ona kırılır ya da kızabilirdim. Bir rahat ver artık bana."

Genç kız da bunu biliyordu elbet. Ama yediremiyordu işte. O abisi gibi sakin kalamıyordu.

İkizler birbirleriyle dalaşmaya devam ederken Bertan kapıda elleri göğsünde onların bu halini seyrediyordu.

Ve gülümsüyordu hallerine.

Ateşle barut gibilerdi şüphesiz. Ve Sertan ile olan hallerine benziyorlardı. Oğluna kardeşinin ismini verirken onun gibi olacağını düşünmüştü şüphesiz ama kızı annesinin adını alırken kendisine birebir benzeyeceğini hiç düşünmemişti.