Manolya Yanı

10 1 0
                                    

...küçük bir not.Ayrıca bize yazılmış.Ben birden "yeteeeer artııık"Diye bağırdım.Kızlar ne olduğunu anlamadan notu onlara uzattım.Ayça notu görünce çok şaşırdı.Mira seslice notu okudu;"yaptığım herşeyden kurtuldunuz şansınız vardı ama şimdi yapacağım şeyden kurtulamayacaksınız" yazıyordu.Biz kimin olduğunu anladık.Yine o adamdı.Başımızın belası.
Bizim tek anlam veremediğimiz şey bunu neden yapıyor ve bu adam kim??
Birden arkadaki ışıklar söndü.Çalışan etrefında dolandı.Birden yok oldu.Hertaraf  karanlık sadece arka kapının ışığı yanıyordu.Adam arka kapıyı açıp kapının önüne çıktı ve sanki ışık hızıyla önümüze geldi.Biz ne olduğunu anlayamadan konuşmaya başladı.Siz benim en önemli görevimsiniz siz sadece benim için önemi büyük olan birinin emri ile bukadar şey yapıyorum sakın bana kimin yaptırdığını sorma sonj mühim olur.Diye bişeyler söyledi.Ayça,Mira ve ben birbirimize sarılmış onu dinliyorduk.Birden ses geldi gelen polisti.Polis yine misen diye söylendi.Acaba polisi arayan kimdi??Polisler içeri girdi beş kişilerdi.Ellerinde silahla teslim ol emriyle adama bağırdı adam ellerini bir korkak gibi kaldırdı.Polis yanımıza gelip  siz iyi misiniz? diye bir soru yönelti.Ben;
-Ben iyiyim ama arkadaşlarımı bilmiyorum dedim.
Ayça titrek bir sesle;
-Been iiyiiim.
Mira'da;
-Bende iyiyim ama çok korktuk.bidr bu adam bizim gezimizi alışverişimizi herşeyimizi maf etti.
Polis neden bizi aramadınız dedi.
Hiç aklımıza gelmediki aklımıza arasak diyesim geldi.Ben oh be bunuda atlattık diye Mira ve Ayça'ya söyledim.Polisi kim aradı acaba bunu kim yapmuş olabilir? soruları vardı kafamızda.

...

Sokakta dolaşırkan arkamızda bir havlama sesi geldi buses  bir köpek sesiydi.Bizi kovalamaya başladı.Ayça köpeği duyunca fırladı.Ayça önde götürüyordu koşuyu...Onun arkasındanda ben benim arkamdanda Mira geliyordu.Biz kaçtıkça o inatçı keçi gibi peşimizden geliyor.Oradan geçen bi tane insanlığı kalmış adam köpeği başka biryere çekti.Herşeyde bizimi bulur ALLAH ALLAH.
Hepimizin korkudan tuvaleti gelmişti.Allah'tan ki korkudan altımıza yapmadık. :)
İnsan bukadar kadersiz olabilir mi? Of ya of sıkıntıdan patlayacağım.Sokakta koşuşmaktan nefes nefese kalmıştık.Ayça;
-Ben artık bıktım bırakacağım bunu yaa!!
Mira;
-Bende bıktım ama bunu yapmaya söz verdik.
Bende;
-İyi ozaman bitirelim.Aslında iyi fikir.
  Hepimizin ortak kararı ile bitirdik.Bir sorun vardı bu sorun ise sözü verdiğimiz kişi çook üzülecekti.Ben daha kime söz verdiğimi bile bilmiyorum ki!!
Bu günde böyle geçti.yarın söz verdiğimiz kişiye gidecektik.O da...

İstanbul SokaklarıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin