Unanswered Wishes

5

Chanyeol gözlerini açtığında burnunu kendisine sürten bir oğlan bulmayı beklemiyordu. Baekhyun, sanki daha da içeride olmak istiyor gibi sarılmıştı Chanyeol'e. Chanyeol, bundan böyle hep böyle uyanacaksa sonsuza kadar yaşayabileceğini düşünerek tekrar yastığa koydu başını.

Baekhyun'a her şeyi anlatacaktı. Sorunlu bir insandı ve bunu gizlemek sorunlarını çözmek anlamına gelmiyordu. 

"Sana da günaydın ağaç." Baekhyun kollarını kendine çekmiş, yatakta diğer tarafa dönmüştü. Chanyeol, Baekhyun'un yüzünü göremiyordu ve bu Baekhyun'un işine geliyordu çünkü kısa oğlan utançtan yanıyordu. Gece boyunca böyle Chanyeol'e abanarak mı uyumuştu?

"Baek, bana kahvaltı hazırla." Chanyeol huzurlu bir ses tonuyla konuştuğunda Baekhyun iç çekti. 

"Pekala, köri soslu tavuklu ramen yanına bir şey ister misin?"

Chanyeol kocaman sırıttı ve başını iki yana salladı. 

"Öyleyse sıcak çikolata! Çünkü sıcak çikolata her şeye iyi gelir!"

-

-

-

"Neden evinden kovulmuş köpek yavrusu gibi yağmur altında artist artist gezdiğini bana anlatacak mısın yoksa kafamdan senaryo yazmamı tercih mi edersin?" Baekhyun kendi sıcak çikolatasından bir yudum aldı ve ramenine başını gömmüş olan Chanyeol'u incelemeye devam etti.

"Mutsuzdum ondan." dedi Chanyeol kısaca.

Baekhyun'un devam etmesini isteyen bakışlarını görünce iç çekti. Rameninden son lokmalarını aldı ve tabağı biraz ileri itti. Önü boşalır boşalmaz da Baekhyun boşluğu sıcak çikolata ile doldurdu.

"13-14 yaşımdan beri distimi mağduruyum ve-"

"Distimi ne?" 

Chanyeol, Baekhyun'un ilgi dolu gözlerini irice açıp masaya biraz eğildiğini görünce hafifçe kıkırdadı. 

"Kronik depresyon. Süregelen yıllarda birkaç majör depresyon ataklarım oldu ama şimdi iyiyim. Sanırım dün yine bir kriz geçirdim ama-"

Chanyeol'un sözlerini kesen Baekhyun'un onu sıkıca saran kollarıydı. Baekhyun, sandalyesinde rahatsızca kıpırdanarak konuşan Chanyeol'e her şeyin iyi olacağını anlatırcasına sarılıyordu.

"Bana geldiğin için minnettarım."

Chanyeol, kısa oğlana merak dolu gözlerle bakınca Baekhyun konuşmaya devam etti. "Koluna yeni çizikler atmaktansa benim yanıma geldiğin için...teşekkür ederim Chanyeol."

Refleks haline geldiği üzere hemen bileklerini kapattı Chanyeol. Yıllardır kısa kollu bir şey giymiyordu. 

"B-ben... benden uzaklaşmayacaksın değil mi?"

Chanyeol ve Baekhyun çok kısa sürede birbirlerine ısınmışlardı. Baekhyun her gününü Chanyeol ile geçirmek isterken Chanyeol'un gününü geçirebileceği başka herhangi birisi zaten yoktu.

Baekhyun, yalnızca iki haftada Chanyeol'un her şeyi olmuştu bile.

Baekhyun, ufak çaplı bir kahkaha attı. "Chanyeol, sensiz kalmak istememe sebebim sen değilsin, benim."

Günün geri kalanını film izleyip yorumlayarak geçirdiler çünkü ikisinin içinden de dış dünyaya açılmak gelmiyordu. 

-

-

-

"14 yaşındayken ne yapıyordun?" 

"Efendim?"