Ben -§

•Değer Vermek•

→→→.İ S T E K. .B Ö L ÜM.←←←
İSTEK BÖLÜMLERDE BANA DAİR BİR İPUCU YOKTUR!

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Değer vermek.

Ah şu kutsal kelime.

Herkese gereğinden fazla değer veririz değil mi?

Belki de onlar istediği için değil, kendi merhametimiz doğrultusundadır.

Benim dahi anlayamadığım, anlam veremediğim bir kaç insan türü var.

Ve eminim ki sen de amaçlarını anlayamıyorsun.

Karışıklar.

Bulanıklar.

En önemlisi de iki yüzlüler.

Bu konuda bakış açısı fazlasıyla önemli.

'Ne alaka?' Deme.

Kesinlikle öyle.

İyi ile kötü insanı ayırt edemiyorsun.

Çünkü hiç o yönden bakmamıştın.

Bakış açını değiştirip olaya tekrar bir göz attığında her şeyin farkına varırsın.

Değer verdiğin o kişinin, aslında değerinin bir zerresini bile haketmediğini anlarsın.

Ama yine çok geç kalırsın.

Mutluluğa, huzura, ve tabi ki trenine yetişemezsin.

Ve dünyan yine yıkılır.

'Ne saçmalıyor bu?' Dediğini duyar gibiyim.

Bak;

İnsanlara neden değer veriyoruz, biliyor musun?

Çünkü onların o çok sevdiğimiz ikinci yüzlerine hayran kalırız.

Tabi herkes böyle değil.

Bu yüzden iyiyi, kötüyü kendimizin seçmesi gerekir.

Bazen kalbine, bazen de mantığına güvenmelisin.

Çünkü başka güvenecek bir şeyin yok.

Sırlarını ona buna anlatıp, pişman olma!

Ve en önemlisi kimseye fazla değer verme.

Bir insana o kadar çok güvenir, o kadar çok seversin ki hayatını ona dökersin.

Sonra bir gün gelir ve seni arkandan bıçaklayan da o olur.

Hani şu bütün sırlarını bilen eşsiz arkadaşın..

O senin dondurmanı neli sevdiğini, kimden hoşlandığını, hangi hayvana 'Çok sevimli' dediğini ve en zayıf yönünü biliyordu.

Bir daha bir oku ↑.

En zayıf yönünü biliyordu!!

Alerjinin neye olduğunu, hangi hayvandan korktuğunu, fobilerini biliyordu..

Seni de 'değer' silahıyla arkandan vurdu.

Bu yaran senin insanlara karşı güvenini azalttı.

Çünkü artık emin değildin..

Kim iyi, kim kötü bilmiyordun.

Neden mi?

Çünkü o silah, kalbine ve beynine isabet etmişti.

Ne mantığın, ne de hislerin eskisi kadar kuvvetli değildi.

Her seyden elini ayağını çekip bir köşeye oturursun.

Geniş boşluk, seni ilerletmez.

Olduğun yerde sayarsın.

Ve karşına çıkan iyi insanları es geçersin.

» ♪ «

» ∞ «

» ∅ «

» ★ «

ssssssssssssssss.sssssssssssssssss
ssssssssssssss. .ssssssssssssssssss
sssssssssss. .sssssssssssssssssss
sssssssss. .ssssssssssssssssssss
sssssss. .ssssssssssssssssssssss
sssss. .sssssssssssssssssssssss
sss. .sssssssssssssssssssssssss
s. .sssssssssssssssssssssssssss
sss. .sssssssssssssssssssssssss
ssssss. .ssssssssssssssssssss
ssssssssssssss. .sssssssssss
sssssssssssssssss. .sssss
ssssssssssssssssss. .ssss
ssssssssssssssssss. .sssssss
sssssssssssssssss. . ssssssss
ssssssssssssssss. .ssssssssssss
ssssssssssss. . ssssssssssssss
sssssssss. .ssssssssssssssssss
sssss. .ssssssssssssssssssssss
sss. .ssssssssssssssssssssssssss
s. .sssssssssssssssssssssssssssss
s. sssssssssssssssssssssssssssssss

-§