Bölüm 14

301 22 6
                                    

NOT:Hikayenin bu bölümünü yukarıda verilen müzikle beraber okumanız tavsiye edilir.


-Onlar geldi.Kötüler geldi kızım.

-Nasıl ya ne yapıcaz o zaman?

-Beni affet tatlım seni seviyorum dedi.Ve ölülerle dolu odadan çıktı.Koştum ama yetişememiştim.Devasa büyüklükteki kapı çoktan kapanmıştı.

Çığlık atıyordum.Avazım çıktığı kadar bağırıp kapıyı tekmeliyordum.Kendimden geçmiştim.Burada ölüceğimi biliyordum.

Büyükannenden bir kez daha nefret ediyordum.Beni kendi elleriyle ölüme sürüklemişti.Beynimi yıkmıştı resmen.

Bunları düşünürken titrediğimi fark ettim.Buranın heryeri taştan ve buz gibiydi.Duvarda duran raflardaki kuru kafalar korkumu daha da arttırıyordu.Eğer büyükannemin dediği gibi bir büyücüysem öldüğümde benimde kafa tasım o radar duruyor olacaktı.Ve bunu istemiyordum.

Her zaman aklımda bir plan olurdu ama şuna hiç bir plan yoktu bomboş köşeye kıvrılmış oturuyordum.Gözlerim kapanıyordu.Ya soğuktan donuyordum yada ölüyordum.İkiside aynı şey di aslında.Gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum.Ayağa kalktım.Ve odada gezinmeye başladım.

Hızlıca aynı yerde dönüp duruyordum.

Sonunda yine yere oturdum.Elimi yerde gezdirip bir şarkı mırıldanıyordum.

A ama o neydi elime bir çıkıntılı bölüm geldi.İşte şimdi gözlerime inanamıyordum.Hemen kapağı kaldırdım.Ve karşıma up uzuun bir merdiven çıktı.Hiç düşünmeden o merdivenden iniyordum karanlıktı

Ama sonunda bir ışık vardı görebiliyordum.Merdivenden hızlı adımlarla indim.Işığa doğru ilerledim.Ve karşıma gaz lambası çıktı.

Hayal kırıklığına uğraşmıştım ağlıyordum.Buradan asla  çıkamayacaktım.

Gaz lambasını aldım ve bir çıkış yolu aramaya başladım.Etrafta eski kitaplar eski kıyafetler eski pelerinler vardı.Ve eski aile resimleri.Resimleri incelemeye başladım.En sonuncu resimde "ANNEM" vardı.Bunu görünce daha da ağlamaya başladım.

Annem büyücü soyunun son büyücüsüydü ve artık bu kişi bendim.

Eski hayatımı geri istiyordum.

Annemin yanındaki resme baktığımda annemi andıran bir kadın vardı.Bu büyükannemin salonundaki kocaman tablodaki kadındı.Ve annemin soy adını taşıyordu.Resmi duvardan çıkarıp çantama yerleştirdim. 

Daha sonra gözüme eski püskü bir sandık takıldı.Sandığın kapağını açtığımda. Elimdeki gaz lambasını düşürdüm çığlık atmaya başlamıştım ve ışık olmadığı için hiç bir yeri göremiyordum.Kaçamıyordum.Sandığın içinde ki........


HIKAYENİN DEVAMI EN KISA ZAMANDA GELECEKTIR.OKUDUĞUNUZ VE DESTEKELDİĞİNİZ İÇİN TEŞEKKÜRLER.UMARIM BEĞENIRSINİZ. ^_^ :D

Sırlar EviHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin