~Uzay'ın Ağzından~
Otobüse binmiş, okula gidiyordum. Kızın da bu okula geldiğini öğrendiğimden otobüsten erken indim ve kızı görmeye çalıştım. Fakat etrafta göremedim. Onu göremeyeceğim hissine kapılıp yürüyordum ki hayatımda duyduğum en güzel ses tonuna sahip kişi bana seslendi. "Uzay." Arkama döndüm ve o güzellik karşımdaydı. Onun duru güzelliğine dalıp gidiyordum , "N'oldu, bir sorun mu var ?" demesi ile kendime gelip "Ha, yok dalmışım." Birlikte sohbet ederek okula yürüdük. Ben onu dinliyordum. Başka hiç bir şeye kulak vermeden. Yine zaman hızla akıp gitmişti. Okula varmıştık. Ona aç olup olmadığını kahvaltı yapmadıysa bir şey söyleyebileceği söyledim. "Yok, gerek yok aç değilim kahvaltı yaptım teşekkürler."dedi. Gerçekten onu seviyordum. Biraz param ile onu kendime çekmeye çalışır gibiydim sanırım. Biraz uzak duruyordu. Dersler teneffüsler geçti hep onu düşündüm. Okul çıkışı kapı önünde yine onu bekliyordum. Beni gördü ve selam verdi. Mutlu olmuştum. Birlikte yürüdük. Gerçekten onu seviyordum. Gerçekten. Ona yakında açılacağım kendime söz veriyorum.
