~İmge'nin ağzından ~
Okul çıkışı yanıma geldi "nerede oturduğumu" sordu. İlk başta söylesem mi bilemedim çünkü daha yeni tanışmıştık. Biraz bekledim kararsız kalmıştım... Sonra düşündüm ki benim hayatımı kurtarmıştı güvenebilirim ona bu yüzden. Nerede oturduğumuzu ona tarif ettim. Sonra da biraz çekinerek aynı soruyu ben ona sordum. Hiç beklemeden,düşünmeden bana evinin yerini tarif etti.
- "Okula çok yakınmış"dedim.
- "Evet, istersen şimdi bizim eve geçelim... hem bu sayede annemle de tanışmış olursun. Çok tatlı bir kadındır seveceğine eminim."
-" ...tamam " dedim. Biraz utanarak.
Ben sanırım çok utangaç bir insanım ama Uzay öyle değil çok cesur,cömert,hoşgörülü,adaletli sabırlı,dürüst,merhametli... kısacası çok iyi bir insan. Yani daha tanışalı çok uzun bir zaman olmadı ama ben öyle düşünüyorum. Yol boyunca hiç konuşmadık. Sonunda geldik. Evlerini çok beğendim. Önünde küçük bir bahçesi, hamak ve çok tatlı bir de köpekleri var. Burası insana öyle huzur veriyor ki... kapıyı çaldık, annesi açtı kapıyı. Çok nazik birisiymiş.
- "Buyrun,hoşgeldiniz hanımefendi"
-" Merhaba,hoşbulduk "
Uzay'ın annesiyle aramızda tatlı bir sohbet başladı. Annesinin adı Elif'miş.Gerçekten çok tatlı birisi. Bir süre sonra annesinin yanından ayrılıp salona geçtik. Salonda Uzay'la film izledik. Uzayla beraberken zaman ne çabuk geçiyor. Zamanın nasıl geçtiğini anlayamıyosunuz bile. Hava kararmaya başlamış, saat geç olmuş .
- "Çok geç olmuş ben gideyim artık" dedim. Annesine ve Uzay'a veda edip evden ayrıldım.
