~Uzay'ın Ağzından ~
Ona sormamıştım. Annesi, babası, bir ailesi var mı diye. Kendimi kötü hissettim o gün. Bize geldi annemle tanıştı ama onun ailesini sormamıştım bile. O benim hakkımda ne düşünüyor bana ukala mı diyor ne diyor merak ediyorum. Dayanamazdım. Okulda onu gördüm. Selamlaştıktan sonra bunları sordum. Yüzü asıldı. Kötü bir şey olduğunu anladım. Ailesinden sadece küçük kardeşi yaşıyormuş. Çok üzüldüm.
Okul çıkışı kafeye gelmek isteyip istemediğini sordum. Sanırım bana kırılmıştı. Pek önemsemedi ve "Hayır hiç istemiyorum."dedi. Bir hafta pek yaklaşmadım. Bir hafta sonra tekrar yanına gittim. Mutluydu. Onu görünce ben de mutlu oluyorum. İçimden geldi, kendime hakim olamadım ve ona sarıldım. O ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Farkına vardım. İstemsizce olan bir olay olduğu için farkına varıp çekildiğimde kıpkırmızı olmuştum. Bana dik dik bakıyordu. İçimden dedim ki "Uzay sıçtın oğlum sen." Afedersin diyecektim. O anda bir tokat yedim. O günü asla unutamam. Onun da yüzü hafiften kızardı. Sonra "Çok afedersin."dedi ve hemen oradan uzaklaştı. O günden sonra pek fazla yan yana gelmemeye çalıştık. Hafta sonu baya düşündükten sonra o bana yaklaşmadıkça bende ona yaklaşmamaya karar verdim. Kendime hakim olamayacağımı biliyordum ama kendimi tutacaktım. Okulda onu hep uzaktan izliyordum. İçime kapanmıştım. kötü bir durumdaydım annem olanları sorduğunda geçiştiriyordum. Okulun bahçesinde dalgın dalgın yürüyordum. Yere bakıyordum, onu düşünüyordum. Biriyle çarpıştım. Kim farkında değildim, bakmamıştım. "Önüne baksana be kardeşim." diyerek çıkıştım. Karşımda İmge vardı. "Ha sen miydin? Pardon."dedim. "Önemli değil. Fark etmedim biraz önüne bakmalısın dalgındın sanırım. :)" dedi.
