Mezardaki Keşkeler

Artık

Artık kime inanabileceğimi bilemiyordum Luckas aslında kimdi ve benimle niye sevgili oldu. Artık ne yapabileceğimi bilemiyordum haa bu arada Luckas manyağı beni bir mezarın içine itti ve üstümü toprakla kapatmaya başladı. Artık kime güvenebileceğimi bilmiyordum ve sadece abim ve ben vardık.
İÇ SESİM
Keşke abimi dinleseydim. Ona güvenseydim ama artık çok geç...
Hayatım artıklarla doldu, ne yapacağımı bilmiyorum, keşke artık geç diyecek kadar kötü şeyler yapmasaydım.
Yaa ama ne yapayim abimin onu yıllar sonra bana söylemesi beni sinir etti. Ayyy artık ne düşünsem bilemiyorum.
HAYATIMIN SON 1 DAKİKASI
Artık öleceğimi biliyordum nefesimin son 1 dakikasında hayata söylicek sözlerim vardı. Burada duygusal bir şarkı açabilirsiniz. Hay allahım ne yapıcam derken biri bağırmaya başladı acaba kimdi?
-Anna Anna iyimisin heyyy, beni duyuyormusunnnn!!!??!!??
+ hoy bon iyoyom pueh pueh ağzıma biraz toprak girmişti.
- hehh tamam senin için çok endişelendim.
+ tamam tamam bişeyim yoookkk, yani endişelenmene gerek yok. Ama sen kimsin? Gülümsüyordum ama dişlerimin arasına toprak kaçtığı için dişlerim zenciye benziyordu.
HAYATIN KALANINA DEVAM
Beni çıkaran kişiyi görmek için yüzümü silmeye başladım, gözlerimi açtım ve karşımda abimi gördüm.
+ abi bu senmisin!!?!!
- evet benim sen iyisin değilmi ?
+ evette benim burada olduğumu nereden bildin?
- abiler herşeyi bilir ?
Tıpkı anneler gibi bu ne ya abolor horşoyo bolor. Bla bla bla.
-hadi gel seni kaldırayim hemen eve gidiyoruz.
+ tamam ayağa kalkıp abimin peşinden gidiyordum.
Yürüyorduk ama yol bitmek bilmiyordu....