Verliefd op mijn beste vriend! Hoe nu verder..?

Chapter 2

"TUT TUT TUT TUT!" Ik sla met mijn linker hand op mijn wekker, het is 08:30. Waarom ben ik ooit gaan voetballen? En dan ook nog is wedstrijden op zondag ochtend! Oh ja, nog niet vertelt hé? Ik zit sinds een half jaar op voetbal. Nu denk je vast van 'huh? Irene op voetbal?' Ja, ik op voetbal. Vraag me niet waarom want dat weet ik me god niet. En goed ben ik ook echt niet. Noem mij maar gewoon het Pietertje van het team.
Ik wil uit bed stappen maar word tegengehouden door een arm die over mij heen ligt. Ik kijk naast me en zien Tim liggen met zijn haar alle kanten op. Ik wist niet dat hij met mij mee naar huis was gegaan. Überhaupt niet hoe ik thuis ben gekomen maar het zal wel.

Heen voorzichtig haal ik zijn arm van mijn buik af. Leg zijn arm rustig naast hem en stap uit bed. Op mijn tenen loop ik mijn kamer uit richting de badkamer. Ik kijk in de spiegel en zie wallen van hier tot Tokio. Ik heb barstende koppijn en een zeer droge keel. Ik pak een paracetamol uit het kastje waarna ik een flinke slok water neem. Aan die wallen kan ik jammer genoeg niks meer doen. Ik poets mijn tanden waarna ik terug naar mijn kamer loop om mij om te kleden en mijn voetbaltas in te pakken.

Nog steeds slaapt Tim als een roosje. Na alles klaar te hebben pak ik een briefje van mijn bureau en schrijf erop dat ik naar mijn wedstrijd ben, dat vergeet hij namelijk nog wel eens. Ik leg het briefje op het nachtkastje waarna ik zo stil mogelijk mijn kamer uit loop, voor zo ver dat mogelijk is want mijn voetbaltas stoot letterlijk overal tegen aan. Wat een lompe dingen zijn dat zeg. Ik loop de trap af en zet mijn tas in het halletje naast de trap. Ik loop naar de keuken en pak een schaaltje stracciatella kwark. Dat is gewoon echt mijn nieuwe liefde geworden. Elke dag eet ik minimaal een schaaltje daarvan. Ik zet ook meten koffie om een beetje wakker te worden. Cafeïne kan ik op dit moment wel gebruiken namelijk. Na mijn schaaltje kwark op te hebben en mijn koffie hoor ik getoeterd buiten. Dat zal vast Inge zijn, is een team genoot van mij, heel lief meisje. Gelukkig dat zij een auto heeft en mij altijd wilt ophalen anders zou ik elke dag met de scooter moeten en daar zit ik niet echt op te wachten. Ik pak mijn sleutels van het aanrecht en draai de deur open, pak mijn jas en voetbaltas en loop de deur uit die ik ook meteen achter mij dicht trek. Ik zet mijn voetbaltas in de kofferbak en ga voorin zitten bij Inge.

"Ben je er klaar voor?" Vraagt Inge. Ik kijk haar met een chagrijnige blik aan. "Dat zegt al genoeg, iets te veel op gisteravond of niet?" "Klein beetje maar," mormel ik. "Ach, je zal vast niet de enige zijn," lacht Inge waarna ze de auto start en weg rijdt.

Ik moet een ding vertellen over mijn voetbal team. Wij zijn allemaal party gangers en bijna iedereen staat dan ook met een kater op het veld op zondag. Dat is het mooie aan dit team. En als er iets fout gaat schelden ze je niet uit maar lachen ze je gewoon uit. Het is lang leven de lol in ons team en daarom boeit het ook niet als we verliezen, we staan namelijk ook helemaal onderaan in de competitie met maar één punt. Dus dat zegt al genoeg.

We rijden de parkeerplaats op waarna we uitstappen en richting de kantine lopen waar de rest van ons team al staat. Gelukkig moeten we vandaag thuis spelen dus hoefde ik er niet al te vroeg te zijn. Iedereen staat met een brak gezicht bij de bar. Inge moet natuurlijk weer vrolijk zijn en blij gaan schreeuwen als we binnen komen. Ik leg mijn handen op mijn oren en iedereen kijkt Inge met een chagrijnige blik aan. Had je kunnen verwachten Inge...

"Nou dames, zijn we er klaar voor?" Vraagt onze trainer die binnen komt lopen met een big smile. Iedereen kijkt hem met een chagrijnige blik aan op Inge na. "Oké dan, dames jullie zitten in kleedkamer 7. Iedereen even omkleden en dan zie ik jullie zo op veld 2 voor de warming-up." Iedereen begin zijn tas op te rapen en gezamenlijk lopen we naar de kleedkamer. We kleden ons om waarna we naar het veld lopen. Het is voor mijn gevoel echt -10. Helemaal doordat we in ons korte broekje lopen.

Als iedereen er is gaan we in een rij staan en met de warming-up beginnen. Eerst gewoon heen en weer rennen en vervolgens een keer hakken op de billen, knieën omhoog, overstappen ect. Als we dat hebben gedaan maken we twee groepen en gaan we de bal naar elkaar overpassen. Zo maken we het steeds moeilijker totdat het 10 minuten voor tijd is van de aftrap. We lopen naar de kleedkamer en de trainer begint met het vertellen van de opstelling. Ik word op links voor gezet. Iedereen komt langs en Allisa en Cheyenne zijn de wissels. 1 minuut voor tijd lopen we terug naar het veld en nemen we onze posities op het veld aan. Ik en Inge nemen de aftrap.

Het fluitsignaal gaat af en ik schiet de bal naar Inge die hem vervolgens terug passt waarna ik vervolgens de bal naar Danique schiet die op mid-mid staat. Danique schiet de bal naar Sanne die links-mid staat en zo zet de wedstrijd zich door.

Er zijn 30 minuten voorbij. Nog 15 minuten tot rust. We hebben al genoeg kansen gehad maar iedere keer lukte het net niet. Inge begint een sprintje naar voren toe te trekken met de bal waardoor ik op links natuurlijk mee ren richting het goal. Net voor de achterlijn schiet ze de bal naar binnen toe waardoor de bal in de lucht is voor het goal. Ik gooi mijn voet omhoog waardoor de bal mijn voet raakt en schiet hem het goal in, links in de kruising! Meen je dit? Ik die scoort? Hoe dan? Ik loop blij maar verbaasd naar Inge toe en ze slaat haar armen om me heen. De rest komt er ook aanlopen en geven me een high five. Ho is! Ik heb gewoon voor het eerst gescoord!

-------------------

Oké, ik heb jullie hulp nodig. Aangezien het al weer zo lang geleden is dat ik VOMBV schreef. Heb ik aan jullie de vraag of jullie voor mij het verhaal even willen samen vatten in grote lijnen. Gewoon zodat ik kan checken of ik het allemaal nog goed doen. Als iemand van jullie dat zou willen doen dat zou ik geweldig vinden :D

En we zitten alweer op hoofdstuk 2!! Ik had nooit verwacht dat ik alleen al met hoofdstuk 1 al boven de 100 lezers zou komen :) Ik zie dus dat veel trouwe lezers nog steeds het boek lezen, zelf na meer dan één jaar! ❤️

Read, Vote & Comment

-xxx-

Sennaa