"Ερικα θα εισαι εντάξει αν μεινεις μονη σου το βράδυ;" με ρωταει η μητέρα μου όλο έγνοια
"Ναι μαμά. Το είπαμε αυτό. Ειμαι 17 και πιστεύω οτι είμαι αρκετά μεγαλη να μένω μονη μου στο σπίτι." της λεω εκνευρισμένη
"Μήπως να φώναζες την Εύη να κοιμηθεί μαζί σου;"
" Θα είμαι ενταξει." της ξαναλεω προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου
"Τα λεφτα για την πίτσα είναι στο τραπέζι. Σε αγαπώ πολυ. Τα λέμε αύριο" μου λεει και με φιλάει στο μάγουλο
"Καλα να περασεις και πες στη θεια Αιμιλία που είναι αρρωστη, να προσέξει να μη σε μεθύσει." της λεω και της κλεινω το μάτι
"Ατιμη! Τίποτα δεν σου ξεφεύγει!" μου λεει καθως κατευθύνεται προς την πόρτα
"Ποτέ. Καληνύχτα." της λεω και εμφανώς ικανοποιημένη απο την απάντηση βγαινει βιαστικά απο το σπίτι
Άλλη μια νύχτα που θα μαι μονη, σε ενα αφιλόξενο μουντό σπίτι. Δεν πειράζει. Το έχω συνηθισει πια.
Συνήθως πηγαίνω στην σοφίτα που έχουμε το μεγαλο πιάνο του μπαμπα μου. Την ημερα που εφυγε για παντα απο τη ζωή, μου είπε να φύλαω αυτο το πιάνο γιατί θα μου αποκαλυψει αλήθειες για τη ζωη μου. Ειχε δικιο.
Μου ανακάλυψε τι θα πει ερωτας, φιλια, μισος, στεναχωρια, ξεγνοιασιά.
Αν και ημουν πεντε χρόνων καταφερα με ενα πιάνο να επιβιώσω. Και να! Τώρα ειμαι ζωντανή και ψυχικά υγιης. Ειμαι έτοιμη να σταθω στα πόδια μου αλλα η μοιρα παλι δεν μου έπαιξε δίκιο παιχνιδι...
Μετα απο μισή ωρα ακούω το κουδούνι. Η κοιλιά μου έκανε περίεργους ήχους οπότε ανακουφιστική που επιτέλους θα έτρωγα.
Κουμπωσα τη ζακέτα μου για να μην φαίνεται η μπιτζαμα μου και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.
Την άνοιξα αργα με τα λεφτα στο χερι.
"Επ επ. Σου έλειψα; " μου λεει μια γνωριμη μαγευτικη φωνή
Απο το σοκ μου πέφτουν τα λεφτά απο το χερι.
"Ηλια;" ρωτάω χαζά.
"Δεν το πιστεύεις οτι ειμαι εδω ετσι; " μου λεει και χαμογελάει πλατια ετσι ωστε να φαινεται η τέλεια οδοντοστοιχία του
"Μου ελειψες! " τσιριζω ενθουσιασμένη και τον αγκαλιαζω με θέρμη.
"Τι μου κανει το μικρο; " με κορόιδευει
"Τωρα που σε βλεπω είμαι τέλεια" του λεω
Με πιάνει απο τη μεση και με κολλαει στον τοιχο. Έρχεται κοντα μου ετσι ωστε να απεχουμε λιγα εκατοστά .
"Αυτο το βράδυ θα είναι το καλύτερο μας!" ανακοινώνει και επιτιθεται στα χειλια μου
***
Γεια σας και παλι bæs
Το ξερω οτι σας έλειψα (ουδέν σχολιον)
Μηπως μυριζομαι νεο βιβλιο;!;!
Ετοιμάστειτε να γινει χαμός;)
Εχω έμπνευση!
Φιλακια
Βιβιαν:*
YOU ARE READING
BrOKen (greek book)
Romance"Το πιάνο ήταν ο σωτήρας της στις δύσκολες στιγμές. Μετά όμως από την κρίση που πέρασε το διέλυσε. Κομμάτιασε κάθε πλήκτρο, ώστε ο ήχος να βγαίνει σαν βοή. Μπορεί να ναι επικίνδυνη και για τον εαυτό της." πρόσθεσε ο γιατρός με σοβαρό ύφος καθαρίζον...
