"Αυτο το βράδυ θα είναι το καλύτερο μας!" ανακοινώνει και επιτιθεται στα χειλια μου
Αυτόματα τυλιγω τα χέρια μου γύρω απο το λαιμό του. Ποσο μου έλειψε... Η γνωριμη αίσθηση των χειλιών του κάνει την καρδιά μου να σπαρταράει...
Μαλλον ένιωσε τα χτυποκαρδια μου και με μιας εγινε πιο βίαιος. Χαρασε γρήγορα διαδρομές απο τα χείλια μου εως το λαιμό μου. Η ανάσα μου έγινε κοφτή και αναστέναξα βαθια.
Μετα απο λίγη ώρα, ακουσαμε ενα κουδινι.
Γαμωτο! Μας διέκοψε!
Το παιδι απο το ντελιβερι ηταν πολυ ευγενικό αλλα εγω του εδωσα βιάστηκα τα χρήματα και χωρίς να περιμένω ρέστα του έκλεισα την πόρτα στα μουτρα.
Να μαθει να μας διακόπτει!
Καθισαμε στον καναπέ αντικριστά και σερβιριστηκαμε.
Με μιας η πεινα μου εξαφανίστηκε και επειδή χόρτασα μονο με την ιδια οτι ηταν απέναντι μου ο ανθρωπος που αγαπω.
Ο Ηλίας απο την αλλη, καταβροχθίζε την πιτσα ανενόχλητος.
Οταν τελειωσαμε ολη την πίτσα, ξαπλωσαμε ελαφρος σκασμενοι στον καναπε.
Σηκώθηκα απαλα και πηγα και καθισα διπλα στον Ηλία.
"Ποσο καιρό ειχαμε να βρεθούμε;" του λεω. Οχι οτι δεν ηξερα, απλα... τον τσέκαρα!
"Δυο μήνες." μου λεει μετα απο λίγη σκεψη
"Δεν πιστεύω να βρηκες καμια αλλη; " του λεω ναζιάρικα
"Εγώ θέλω μονο εσένα!" μου ειπε με πάθος
Ηταν η απάντηση που περιμενα!
Με γρήγορες κινησεις τον έπιασα απο το λαιμο και τον έφερα κοντα μου.
"Μου υποσχέθηκες κατι" του λεω και του κλείνω το ματι
"Εγω πάντα κρατάω υποσχέσεις!" ανακοινώνει
"Ξέρεις ρε Ηλία τι άκουσα; Οτι στη Σερβία που πηγες έγινες πολυ ξενέρωτος" του λεω προκλητικά
Μαλλον ηταν η χαριστική βολη!
Με έσπρωξε πισω στον καναπέ και ξάπλωσε πανω μου. Με φίλουσε πολυ δυνατα και εγω ανταποκρινομουν με ολο το πάθος που εκρυβα τοσο καιρο.
"Ειμαι ξενέρωτος; " με ρωταει οταν σταματήσαμε
" Με παίρνει να πω ναι; " του λεω γελώντας.
"Πες ναι να ξαναρχίσουμε! " μου λεει σχεδόν ικετευτικα
"Μμ.. Πείστηκα! " του λεω και του βγάζω εξω τη γλωσσα
"Ποτε θα φύγεις ξανα; " του λεω μετα απο λιγες στιγμες
Αμέσως η έκφραση του άλλαζει και φοράει παλι το στεναχωριμενο προσωπείο του.
"Αύριο. Θα επιστρέψω ομως συντομα. Να το θυμάσαι" μου λεει και με φιλαει στο μέτωπο απαλα
"Θα μεινεις το βραδυ μαζι μου ετσι; "
"Συγγνώμη αλλα υποσχέθηκα να κοιμηθώ στη γιαγια μου. "
"Πρέπει να σε αποχωριστώ παλι; " λεω εμφανως απογοητευμένη
"Άντεξες δυο μηνες... Μη φοβασαι. Θα ειμαι πισω μέχρι να πεις το όνομα μου. " μου λεει και χαμογελαει πλατια.
Κατευθυνεται προς την πορτα και φοραει τη ζακέτα του. Ειναι Σεπτεμβριος αλλα το βράδυ κανει ψυχρα.
"Εις το επανιδείν Ρικ" μου λεει και μου δινει ενα απαλο φιλη. Ανταποκρίνομαι απαλα αλλα μου το κοβει.
Έχει δικιο. Αν αρχίσουμε δε θα τελειώσουμε ποτε.
"Τα λεμε γατε! " φωνάζω και η πορτα κλείνει πισω μου.
Και παλι έμεινα μονη σε ένα ολόκληρο σπιτι..
***
Hello! It's me:)
Τι κανετε; Ολα καλα;
Ανέβασα πιο σύντομα απο ειχα υπολογίσει (κλαπ κλαπ)
Ελπίζω να σας αρέσει! Αν σας άρεσε χαρίστε μου ενα αστεράκι και ενα σχολιακι!
Με αγαπη,
Βιβιαν <3
BẠN ĐANG ĐỌC
BrOKen (greek book)
Lãng mạn"Το πιάνο ήταν ο σωτήρας της στις δύσκολες στιγμές. Μετά όμως από την κρίση που πέρασε το διέλυσε. Κομμάτιασε κάθε πλήκτρο, ώστε ο ήχος να βγαίνει σαν βοή. Μπορεί να ναι επικίνδυνη και για τον εαυτό της." πρόσθεσε ο γιατρός με σοβαρό ύφος καθαρίζον...
