I don't know where to start. My head keeps on spinning with words that I can't say.
Hurt. Devastated. Unappreciated. Worthless piece of shit.
Yan lang naisip ko sa nararamdaman ko ngayon. I posted a photo wherein I take a screenshot of your text to me last night before you fall asleep. And earlier this morning I texted you to check it out.
Natawa ako sa sinabi mo, bakit ko nilagay yun? Ilalgay ko ba yun kung hindi ako proud na may ganung lalaki na pinagseselosan ang mga bagay na binibigyan ko ng atensyon. Unfortunately, mukhang hindi mo nabasa yung caption na nilagay ko dun. Hindi mo ba na.appreciate kung ano ang meaning nun. Maybe, hindi. Dahil ayaw mo akong gumamit ng facebook o nakikipag-usap sa messenger.
I was hurt pero hindi ko na lang sasabihin. Knowing you, simpleng bagay lang yun at hindi naman dapat palakihin pa.
While posting that last night, masaya ako kasi may tao palang ganyan. Pinagseselosan ang mga bagay na binibigyan ko ng atensyon, gusto ko yun. I understand you.
Ito yung mga panahon na malapit na ako umalis kung saan ako nagtatrabaho. Maiiwan kita pero sana hindi parin tayo magbago.
