Üstümü (multimedia) son kez kontrol ettikten sonra aşağı indim. Sırt dekoltemi belli edecek bir topuz yaptırmıştım ve çok şık olmuştum, itiraf etmeliyim.
Gelen korna sesine karşılık hemen çıktım. Gerard, arabasına yaşanmış beni bekliyordu, ve takım elbisesinin içinde nefes kesici gözüküyordu. Topuklu ayakkabılarımın sesini duyunca bakışlarını bana çevirdi ve eşzamanlı olarak gülümsedi.
"Çok güzel olmuşsun." Ellerini belime doladığında ben de kollarımı boynuna doladım.
"Sen de çok yakışıklı olmuşsun." Dudaklarıma uzun süreli bir öpücük bıraktı.
"Hadi gidelim." Kapımı açtığında hemen oturdum. Kapımı kapattı ve kendi tarafına geçti.
#####
"Buyrun!" Odama giren kişiyle beraber yüzüm düştü.
"Selam." Sırıtarak, elindeki çiçekleri masama koydu.
"Neden geldin? Yanında Davi de yok."
"Öyle bir ziyaret etmek istedim."
"Bakın sayın Júnior--"
"Bana şöyle seslenmeyi keser misin?"
"Sayın Júnior, beni istediğiniz zaman rahatsız edemezsiniz." Omuzlarını silkti.
"Bana istediğiniz zaman rahatsız edebileceğimizi söylemiştin."
"Ben Davi'nin herhangi bir rahatsızlığı olduğu sürece beni rahatsız edebileceğinizi kastetmiştim."
"Ama ben öyle anlamadım." Ofladım.
"Bakın Sayın Júnior, benim hastalarım var, gerçekten hasta olan hastalarım. Ve siz şu anda belki hayatını kaybedecek birinin ölmesine sebep oluyorsunuz. Beni oyalayarak. Belki de dışarıda sıra bekleyen birileri vardır?"
"Hayır. Bütün randevularını kontrol ettim. Bugün başka hastan yok."
"Neden benimle bu kadar çok uğraşıyorsun?"
"Bilmiyorum." Yüzüne yaklaşıp, fısıldadım.
"Altınıza girmeyeceğim, sayın Júnior."
