Kalbimin ikilemine düşmüştüm.Bir tarafım çılgınlar gibi sevdiğim adamı isterken diğer yarım fırtına da kalmış küçük bir kız çoçuğu gibiydi.Nereye gideceğini bilmeyen , kime sığınacağına karar veremeyen sızlanan bir çocuk gibi .Sizcede ağlarmı bir insanın kalbi ? Yüreği ? benim ağlıyor ve bunu iliklerime kadar hissetmek beni daha fazla üzüyor. Adını her duyduğumda boğazımda düğümlenen o acı birer birer damla haline gelip kalbimden iliklerime doğru ilerliyor adeta ağlıyormuş gibi. Ne yaparsam yapayım boğazımdan içime sızan gözyaşlarını asla bastıramayacağımı zihnim artık algılabiliyordu .Ne kadar algılamak istemesemde onsuz kalbimin her gün ağlıycağını artık biliyordum . Kimdi peki gerçek olan sevgi ? Sevdiğiniz adam mı ? Yoksa en sevdiğiniz arkadaşınızmıydı ? Neydi sevginin tanımı ? Babam hep şöyle derdi ; ''Büyüyünce herşeyi anlayacaksın kızım '' ! Anlamıyorum be baba ! Yaşım yirmi iki oldu ama anlayamıyorum . Aşkın , sevginin ne olduğunu anlamıyorum . Babamın dizlerine çöküp hıçkıra hıçkıra ağlarken sormak istiyordum aşkın sevginin ne olduğunu . Onun ise '' Sen hiç büyümeyen bir kız çocuğusun'' lafı aklıma geldikçe sormakdan vazgeçiyordum.Sizce korkuyorumuydum aşkdan ? Yoksa kaçıyormuydum ? Malesef de babamın dediği gibi ben hiç büyümeyen bir çocuğuyum .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Boğazımda Ki Sızı
KurzgeschichtenHerkesin kendine göre bir hikayesi vardır aslında kiminin ki saçma sapan kiminin ki kırılmış kiminin ki ise beklediğinden tamamen farklı ...