Gözlerimi açtığımda öldürücü sessizlikle selamlaştım. Perdelerim hala kapalıydı ve beni usandırasıya kapıya vuran annemin sesiyle uyanmamıştım. Bu tek bir şeyin habercisiydi!
Büyük gün gelmiş olabilir miydi? On bir ayın sultanı o vakit gelmiş olabilir miydi gerçekten?
Kendimi yataktan atıp evde bağırmaya başladım.
''Anne?''
Ses yok.
''Baba!''
Ses yok. Yine.
Gülmemek için yanaklarımın içine acımadan ısırırken telefondan annemin numarasını buldum.
"Sırmacığım, güzelim günaydın! Özür dileriz uyuyorsun diye uyandırmak istemedik. "
"Günaydın fıstık, ne yalan söyleyeyim iyi yapmışsınız bebekler gibi uyudum. Yüzüm gözüm şişmiş uyumaktan."
"Geldiğimde ısıracağım yanaklarından. Tahmin edeceğin gibi iş seyahatine çıkıyoruz, bu sefer biraz daha uzun sürebilir. "
Ağzından ballar damlata damlata konuşuyordu aşk kadın.
"Biliyorum, özleyeceğim sizi ballı çörekler."
'' Biz de seni bebeğim. Kartını ihtiyaçların için kullanabilirsin Sırma ama lütfen uçma.''
"Sen Allah'ın bir lütfusun, gözlerimin nurusun. Seni gören şifa bulur, gel de gönlüm şifa bulsun." detonelerimi görmezden gelirsek assolist gibi kadınımdır.
"Şımarma hadi, seni seviyoruz."
"Ben de sizi." bir ton öpücükler gönderildi ve telefon kapandı.
Mutluluğu kanımda hissediyordum resmen, kendi etrafımda dönerken komodinimin üzerindeki kağıdı görüp elime aldım.
Belasın çilli, yardımın ne olduğunu bilmiyorum ama sanırım bana dün gece yetmedi. Ara beni.
Yok artık. YOK ARTIK!
Dizlerimin üzerine çöktüğümde ellerimi havaya açıp güneşi gördüm misali Allah'a binlerce kere teşekkürlerimi sundum.
Kağıttaki numarayı telefonuma Çıkarcı olarak kaydettikten sonra açmasını bekledim.
''Evet?''
Ay telefondaki sesi daha bir tatlı, kendimi yatağa atıp tüm gün dinleyebilirdim.
''Sırma ben.''
''Kim? '' Sesi karşısında bedenim eriyip yatakta göl olacaktı.
Çocuk daha adımı bile bilmiyordu. Heyecandan ayağa kalkıp yatakta zıplamaya başladım. Böyle bir şey miydi yani karşı cins ile konuşup heyecanlanmak? İyiymiş.
İstemeye istemeye "Çilli." dedim yarım ağız.
''Oo gecelerin kızı.''
''Yardım edecek misin? Buluşalım mı kafeye gelebilirim? Ya da başka bir yer ben burayı pek bilmiyorum ama ''
''Sakin ol çilli, ben seni alırım hazır ol.''
Oha beni evimden mi alacaktı? Jüpiter, Mars, Uranüs artık hangi gezegen ne yapıyorsa yapmaya devam etmeliydi.
''Hey orada mısın?''
''Tabi tabi, ben hemen hazırlanıyorum.''
''10 dakikaya oradayım. '' dedi ve pat diye suratıma kapattı.
Şoktaydım. Nasıl olmuştu bu? İlk defa neyi doğru yapmıştım da bu afet çocuk bana ne istediğimi bile bilmeden yardım etmeyi kabul etmişti? Şaşkınlıkla bir notuna bir de elimdeki telefonda ismine bakıyordum. On dakika sonra evimden beni alacaktı.
