Black Rogue

♡4♡

En zo nemen ze me mee. Als een gevaarlijke hond...

POV Naila

We lopen door het bos. De sneeuw wordt steeds minder. Ik grom nogsteeds en stribbel tegen. Maar dan krijg ik een klap met een zilveren zweep. Een kleine jank ontsnapt uit mijn mond. Maar ik herstel me snel weer. Dan komen we aan bij een dorpje.
'Breng hier die rogue!' Schreeuwt een angsaanjagende stem. Ik probeer zo snel mogelijk weg te rennen. Maar ik heb geen schijn van kans. Ze trekken me door het dorp. Maar dan, dan hoor ik een woord waarvan ik dacht dat ik het nooit zou horen...
'Mate.' Ik kijk gelijk in de prachtige bruine ogen van een jongen die tegen een boom aanstaat. Als onze blikken elkaar kruizen lacht hij lief naar me. Een schok gaat door me heen. Ik stop gelijk me grommen en tegenstribbelen. Zelfs met lopen.
"MATE! MATE!" Roept Raven blij in mijn hoofd. 'Lopen!' Roept een wachter. Als ik niet luister krijg ik weer een klap met de zweep. Mijn gezicht vertrekt van pijn en ik kijk naar de grond. De jongen gromt.
Maar dan komt het strijd gevoel weer in me op. Alsof een vlam oplaaid. Mijn ogen kleuren zwart. Heel zwart. Ik begin angstaanjagend te grommen. Ik krab de muilkorf af, en bijt de halsband kapot. Ik ga gelijk in de aanvals houding staan. De burgers kijken me kwaad en bang aan. Maar als ik naar ze grom kijken ze snel weg. Ik kijk rond me. Oplettend of niemand me aanvalt. Dan blijft mijn blik weer hangen bij die jongen. Mijn ogen kleuren weer blauw. Hij lacht bemoedigent en knikt. Ik knik dankbaar terug. Zonder hem was het me toch niet gelukt. Door hem kreeg ik het strijd gevoel weer. 'Achter je!' Roept hij. Ik draai me om, maar ben te laat. Een wachter springt op me. Mijn ogen kleuren gelijk weer zwart. We rollen over de grond. Maar ik eindig boven heb. Ik wil net zijn nek doorbijten. 'STOP!' Roept de angstaanjagende stem weer. Ik kijk op en zie de Alpha. Ik stap van de wachter af. 'Verander.' Zegt hij. Ik blijf koppig staan. Hij zucht. 'Geef hem een deken.' Zucht hij. Ze geven me een deken. Ik kruip eronder en verader terug. Snel sla ik de deken strak om me heen. 'Dus de Black Alpha is een meisje?' Vraagt de Alpha spottend. Als antwoord grom ik kwaad. 'Die ogen. En die zwarte haren... She Alpha.' Mompelt de Alpha. Dan begint hij duister te lachen. 'Dus daar ben je. Naila Moon, laatste overlevende van de Dark Night roedel. Dochter van She Alpha Eline en Luno Erik. Dat je nog leeft. Ik dacht dat je het als 5 jarig meisje niet zou overleven zonder je roedel. Maar ik had het mis. Maar dat maakt niet uit. Ik kan nu nog meer plezier aan je beleven.' De jongen begint te grommen. 'Stil jij!' Gromt de Alpha kwaad. De jongen stopt met tegenzin en kijkt kwaad naar de grond. Dan begin ik maar te grommen. 'Evenveel pit als je moeder. Dit gaat nog heel leuk worden.' Zegt de Alpha weer duister. Ik schrik van zijn woorden, maar laat het niet merken.
'Sluit haar op in de kerkers. Ik bezoek haar later wel.' Zegt hij nog duister. De wachters duwen me verder. De deken zit zo goed om me heen dat ik mijn armen gewoon kan bewegen. En dat doe ik ook. Ik grom kwaad en de wachters grijpen mijn armen beet. Ik probeer mijn armen los te trekken. Maar helaas geen effect.
Ze duwen me van een trap af. Ik kom hard op de grond. Mijn neus bloed. Ze duwen me een cel in met zilveren muren en tralies. Zij hebben weer het geluk dat ze handschoenen aan hebben...
En weg zijn ze. Ik staar een beetje door het kleine raampje. Het wordt al weer donker. Ik schuif het versleten matras weg van de muur. Ik ga erop liggen en sluit mijn ogen. "Wat moet ik nu doen? Ik kan niets. Al het zilver weerhoud mij van mijn wolf." Denk ik bij mezelf. Gelukkig val ik al snel in een droomloze slaap.

Like? Commend? Follow?
Bye people ♡☆♡☆♡
Ps media is die jongen!♡
_XRobijntjeX_