Black Rogue

♡10♡

WHAT THE WOLFJES! BIJNA 2K!!!!
TNXXXXX♡♡♡♡♡
Ps, precies 7 uur😏😏😏😂😂💗

Ik laat een overgevende huil horen. Daarna sluit ik mijn ogen...

POV Nick

Ik zie haar neervallen. Ik wil haar oppakken en wegrennen. In veiligheid brengen. Maar mijn lichaam werkt niet mee. Mijn lichaam loopt naar haar toe en pakt haar op. 'Ik' brenkt haar naar binnen. 'Ik' breng haar naar een zilveren kamer. We kunnen haar wel zien. Zij ons niet. Het is een kamer met een half open dak. Er staat een zilveren hek voor dus volgens de Hunters kan ze er niet uit. 'Ik' leg haar op het bed neer. Ik hoor haar hartslag versnellen. Ze wordt wakker. 'Ik' loop snel naar de kamer uit...

POV Naila

Ik knipper met mijn ogen tegen het licht. Ik lig in een zilveren kamer. Shit. Ik stap langzaam het bed uit. Wacht, stap? Ik ben weer mens! Ik kijk snel of ik kleding aan heb. Gelukkig wel. Ik heb een wit/rood jurkje aan(media). "Raven?" Probeer ik. "Ja?" Ik krijg antwoord! "Raven! Kan je de roedel informeren dat ik oke ben? Zeg maar dat ze klaar moeten staan. Ik weet zeker dat het mogelijk moet zijn om hier weg te komen." Zeg ik tegen haar. Ik hoor haar knikken en ik verbreek de verbinding. Nu nog kijken hoe ik hier uit kom. Ik zie een groot zilveren hek voor me. Er is geen dak daar. Als Nick het kan buigen, waarom ik dan niet? Ik ga voorzichtig met mijn handen naar de tralies. Maar als ik ze ak aanraakt verbranden mijn vingers al licht. Ik grom. Ik ga nu niet opgeven ook. Ik pak ze vast en begin te trekken. Ik hoor het gesis van mijn huid dat verbrand. De pijn wordt te erg en ik laat los. Mijn handen zien er slecht uit. Gelukkig heelt het zo wel. Ik probeer te schoppen, maar het brand gewoon bijna door mijn schoenen! Ik grom geïriteerd. Ik ga op mijn bed zitten en wacht tot mijn handen geheelt zijn. Gelukkig duurt het niet al te lang. Hooguit maar 5 minuten. Ik probeer het nog een keer. Het lukt weer niet. Ik gaat een gleuf open en een bord en glas met eten en drinken wordt naar binnen geschoven. Ik loop er langzaam heen. Ik herken de geur niet. Ik raak het niet eens aan. Het lijkt op een gewone boerenkool stampot met worst en een glas linonade. Maar de geur is heel anders. Alleen het vlees ruikt gewoon. Maar ik heb ze wel door. Ik heb dit trucje eerder gehoord van weerwolven die ook gevangen waren door Hunters maar toch ontsnapt zijn. De Hunters laten het eten en drinken raar ruiken zodat je het niet eet. Maar het vlees wel normaal, maar daar zit juist het gif in. Ik ben slimmer dan dat. Ik gooi het vlees tegen de tralies aan. Het sist. Hmm, mischien kan ik het zo wel braden en dan is het gif weg! Maar eerst de stanpot. Ik begin met eten. De stampot smaakt niet eens zo slecht. Het drinken vertrouw ik alsnog niet. Ik pak de worst op en hou het tegen de tralies. Als het goed genoeg gebraden is, leg ik het onder mijn kussen. De rest van de dag ijsbeer ik een beetje door de kamer, denkent naar een plan. Tegen de avond begin ik moe te worden. Ik kruip het bed in en val al snel in slaap.

*volgende ochtend*

Ik open mijn ogen. Ik schrik als ik Nick voor het bed ziet staan. Ik kruip snel naar achter en begin te grommen. 'Rustig, alsjeblieft. Ik heb nu heel even de controlle over mijn lichaam omdat de Hunters slapen. Maar die worden zo wakker. Eet dit.' Hij geeft me nog een stuk vlees. 'Dit vlees is goed. Dat andere, daar kom je niet levent van terug als je die eet. Het spijt me zo, echt zo erg dat ik je pijn gedaan heb. Het was nooit mijn bedoeling... Ik snap het als je me niet meer wilt zien.' Er glijd een traan over zijn wang. Ik kijk recht in zijn ogen en zie dat hij de waarheid spreekt. Hij wil weer beginnen met praten, maar voor hij ook maar 1 woord gezegt heb sla ik mijn armen om hem heen. Hij knuffelt me terug alsof mijn leven er vanaf hangt. Wat lichtelijk waar is. De tranen rollen bij mij ook over mijn wangen. 'Het spijt me echt sweety.' Zegt hij zacht. 'Geef niet lief. Je kon er niks aan doen.' Zeg ik en knuffel hem steviger. Ik hoor hem glimlachen. 'Wat?' Vraag ik lachent. 'Sinds wanneer heb ik een bijnaam?' Vraagt hij. Ik laat hem los en kijk hem aan. 'Sinds vandaag.' Zeg ik met een lach. Hij glimlacht ook. Maar die mooie lach gaat al snel weg. 'Onee, ik moet gaan. Ze proberen de controlle over me te krijgen.' Ik knik. Ik geef hem nog een snelle knuffel. 'We komen hieruit. Ik beloof het. En ik ga niet weg voordat jij ook vrij bent.' Zeg ik en geef nog een snelle kus op zijn wang. Hij knikt en rent mijn kamer uit. Ik begin het vlees te eten dat ik van hem kreeg. Ik voel me gelijk al een stuk sterker. De deur gaat met een klap open. Daar staat hij weer. Alleen nu weer met de rare glans. O koekjes... hier komt het. Ik eet snel het laatste stuk op terwijl ik hem in de gaten hou. Hij gooit de deur weer dicht en opslot. Ik stap uit bed. Hij rent op me af en duwt me hard tegen de muur. Met 1 hand houd hij mijn polsen boven mijn hoofd. Met zijn andere hand houd hij me vast bij mijn keel.
'Dus jij denkt dat je stoer en sterk ben omdat je een meisje pijn doet?' Vraag ik verveeld. Hij gromt. 'Wouw. Nu ben ik echt bang -_-.' Zeg ik, rollend met mijn ogen. 'Ik. Ben. Sterk! Ik. Kan. Zo. Je. Nek. Breken!' Gromt hij. 'Dan kan ik zelf ook wel. Maar als je echt zo 'sterk' ben, kan je vast geen zilveren tralies breken.' Zeg ik uitdagent. 'Tuurlijk wel!' Roept hij verontwaardigt. 'Bewijs het!' Snauw ik hem toe. Hij laat me los en loopt op de tralies af. Hij breekt ze met gemak. 'Dankje schat!' Roep ik terwijl ik langs hem ren. "De roedel staat klaar!" Roept Raven. Ik verander. 'Nu!' Roep ik. De roedel rent uit de bosjes. De Hunters proberen te vluchten. Maar ik ga ze achterna. 'Hou Nick vast. Doe hem niet teveel pijn. Hij is zichzelf niet!' Roep ik nog snel naar de roedel.
Ik volg ze. De man raakt achter. Ik laat Raven de leiding nemen. Ze springt boven op hem en haalt hem zo neer.
'Niet zo slim he? Een She Alpha proberen te vermoorden? Mijn naam is Raven. Maar Naila en ik staan beter bekent als de Dark Alpha. En als je ons tegenkomt als vijand. Zijn wij ook de laatste die je zal zien.' Zegt ze duister en bijt zijn hoofd eraf. Bah. Dan rent de verder naar de vrouw. Ze verstopt zich achter een boom. Hoe dom. Ik tackel haar. Ze ligt gillend onder me.
'Je zat aan MIJN Mate! Hij is van MIJ! Dat was niet zo slim van je. Doe de groetjes aan de andere domme Hunters daarboven. Groetjes van de Dark Alpha.' En ze bijt haar keel door. Raven laat nog al haar frustraties los op het levenloze lichaam. Het zag er uiteindelijk echt te erg voor woorden uit. Ik verander terug en kleed me aan in zwarte kleding dat ik gevonden heb. Ik veeg mijn mond af van het bloed dat er nog was. Ik ren snel weer terug naar het huis. Ik zie de roedel pogingen doen om Nick stil te houden. Maar hij lijkt wel helemaal van het spoor af. Zijn ogen hebben de rare waas. Alleen nu veel erger. Uiteindelijk krijgen ze hem stil. Er zijn een paar roedel leden gewond. Gelukkig niet heel erg. Ze geven me een blik van dat het goed gaat. Ik knik en loop door naar Nick. Ik ga voor hem op mijn knieën zitten. Ik leg mijn hand op zijn arm. Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Ik voel hem een klein beetje ontspannen. 'Nick? Kan je me horen? Zo ja. Ontspan je. Ik ben hier oke.' Hij ontspant heel even. Maar daarna wordt de glans weer erger. Zijn vampier nagels groeien. Hij haalt uit. Hij maakt alleen maar een snee in mijn arm. Ik kijk hem boos aan.
'En nu ga je luisteren! Nick! Ik weet dat jij er bent! Ze hebben alleen maar macht over je vampier kant! Geloof in het weerwolf zijn! Nick! Ik ga je helpen. Stribbel niet tegen. Anders kan het fout gaan. Oke?' Het laatste zeg ik kalm. Hij ontspant een klein beetje maar beweegt veel. Ik twijfel niet en bijt in zijn nek. Ik ben mischien geen vampier, maar het is nogal raar om in zijn been te bijten ofzo. Dusja. Zijn hart klopt langzamer. 'Shit shit shit!' Zeg ik zacht. De roedel leden laten hem los. Ze leggen zijn hoofd als steun op een steen. 'Nee! Nick? Nick!' Roep ik bang. Hij sluit zijn ogen bijna. Zijn hart klopt nog heel langzaam. De tranen rollen over mijn wangen. 'H-het spijt m-me N-nick. Ik-ik.... verlaat me alsjeblieft niet...' Snik ik. 'Ik wil dat je maar 1 ding altijd blijft onthouden. Nick, ik hou van je.' Zeg ik en geef hem een kus op zijn mond.
.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.
Hij, hij zoent terug! Hij legt 1 hand op mijn wang. Met zijn andere hand duwt hij zachtjes op mijn rug, als teken dat ik mijn lichaam op zijn borst kan laten rusten. We gaan helemaal op in de kus. Na een paar minuten laten we elkaar los om op adem te komen. 'Ik hou ook van jou.' Zegt hij lief. Zijn ogen kleuren goud van lust. 'Nick!' Roep ik blij en knuffel hem. Hij gromt hebberig. 'Van mij.' Gromt hij zacht. Ik laat hem los. 'Het is gelukt! Het is me echt gelukt!' Roep ik weer blij. 'Van Mij.' Gromt hij en knuffelt me weer. Ik lach. 'Ja Nick, ik ben van jou. En zal altijd van jou blijven.' Zeg ik en zoen hem weer. Maar als hij de kus dieper wil, laat ik hem los. Hij gromt afkeurend. 'Als jij me wilt, moet je me eerst maar zien te vangen.' Zeg ik speels. Ik verander.
Nick staat op. Hij verandert ook. Het gaat nog stroef, maar het lukt hem.
(Mediaaaaa)
"Ow, wouw. Zijn wolf, Tim, is nog knapper dan gedacht." Zwijmelt Raven. Ik grinnik naar haar. Ik begin te rennen en Nick volgt me. Ik laat met een huil weten dat we terug naar huis gaan. We rennen met zijn alle terug.

*paar jaar later*

'Met de roedel gaat alles goed. Beter zelfs. De Alpha van de Brown Woods roedel is overleden. Nick en ik hebben de roedel over genomen. We heten de: Equal moon pack. Of ook wel, gelijke maan roedel. Omdat iedereen gelijk is in onze roedel. Welke vachtkleur je ook heb. Onze dochters genaamt: Jasmine en Jazlin, vinden de roedel fantastisch. Ze zijn en tweeling en nu 8 jaar.
Op de avond van de dood van de Hunters, hebben Nick en ik het Matings proces afgemaakt. 6 maanden later kreeg ik mijn 2 diamantjes.' Zeg ik blij tegen de groep Luna's. We hebben elke week een bespreking, maar deze avond hebben we het over onze jeugt. Dan komen Jasmine en Jazlin binnen. 'Mama? Mogen we buiten spelen? Samen Candace?' Vraagt Jazlin. Candace is de dochter van Candy en Luuk. De Beta's. 'Tuurlijk schatjes. Voor het avondeten thuis zijn alsjeblieft.' Zeg ik en geef ze beide een kus op hun voorhoofd. Dan komt Nick binnen lopen. 'Hey sweety.' Zegt hij en geeft me een kus.
'Dan is alles geregeld.' Zegt 1 van de Luna's. Ik knik. 'Tot volgende week.' Zeg ik met een glimlach en geef ze allemaal een knuffel. 'Tot volgende week Alpha's.' Zeggen ze en lopen het gebouw uit. Dat klopt. De Equal moon
Roedel, is de enige roedel met 2 Alpha's. En dit, dit was mijn verhaal.
Groetjes, Naila♡.

En wat vonden jullie van het boek? Ik heb er lang aan gewerkt. Als jullie vragen hebben voor de personages, laat ze dan achter in de commends!
Bye people en love you all♡☆♡☆♡!!!!!!
_XRobijntjeX_