Black Rogue

♡7♡

'Weltrusten sweety.' Zegt hij zacht. Ik luister naar zijn kalmerende hartslag en val al snel in slaap.

POV Naila

Ik word wakker door de ochtend zon. Ik hoor Nick achter me nog slapen. Ik draai me om en geef hem een kus. Ik wordt tegen hem aan geduwd en hij zoent me terug. Hij was dus toch wakker! Ik haal mijn lippen van die van hem af en probeer los te komen.
'Wat probeer je?' Vraagt Nick zo onschuldig mogelijk. Hij is een hybride dus veel sterker van mij...
Ik zucht. 'Nick? Mag ik mezelf omkleden en douchen?' Vraag ik aan hem. 'Waar wil je douchen dan?' 'Bij de kerstman.' Zeg ik sarcastisch. Hij gromt. 'Je bent van Mij. Ookal geeft de kerstman cadeautjes. Je bent van Mij!' Wouw. Dit is dus wel het diepte punt van geen sarcasme snappen... 'Bij de waterval natuurlijk!' Zeg ik op een duh toontje. Hij maakt met zijn lippen een 'o' vorm. Ik lach en pak mijn kleding. Ik loop mijn tent uit. Als ik bij de waterval aankom zie ik nog niemand. Ik leg mijn kleding op een rots neer en kleed me uit. Ik loop onder de waterval. Wel net iets erachter zodat niemand me goed kan zien. Want ja, ik ben en blijf naakt als ik douche. Ik doe de shampoo gemaakt van kruiden en bessen in mijn haar.
Als ik klaar ben pak ik een oud shirt die dient als handdoek. Als ik aangekleed ben draai ik me om. Bij de bomen zie ik opeens Nick staan. Ik gil even. 'Hoelang sta jij daar al?' Vraag ik boos. 'Lang genoeg om te kunnen zien wat me tewachten staat als we het matings proces afmaken.' Zegt hij en zijn ogen kleuren goud. O m g. Zo hot! Zwijmelt Raven. Raven, die vieze klootzak stond ons net te begluren terwijl we naakt waren! Kaats ik naar haar. Ik hoor haar nog wat mopperen van, maakt mij niet uit. En dan verbreek ik de verbinding.
Ik richt me weer op Nick.
'1. Jij vieze klootzak!
2. Als je zo door gaat, gaat het nog heel lang duren voordat wij het afronden! En 3. Nu aan de kant!' Roep ik boos. Zijn ogen kleuren weer bruin. Hij mompelt zacht iets van: sorry, mijn wolf. En bla bla bla. Ik weet echt wel dat hij zelf daar is gaan staan en niet zijn wolf. Ik loop stug door. Eemaal bij het kamp begin ik te eten. De rest volgt al snel. Nick komt naast me zitten. Ik negeer hem. Hij begint ook te eten. "Naila, het spijt me echt oke? Ik had het niet moeten doen. Ik weet dat mijn wolf geen goed excuus is. Maar mijn dierlijke instinct nam het even over. En tja, mannenlijke wolven willen eemaal hun Mate helemaal voor zichzelf hebben... Het spijt me echt heel erg oke? Vergeef je me? Alsjeblieft? Ik wil je niet kwijt door een stomme fout van mij." Zegt hij via de speciale Mate mindlink. Ik kijk hem aan. Zijn ogen glinsteren. Alleen niet positief. Hij geeft me een waterige glimlach. Oke oke, hij heeft wel een beetje gelijk. Zo zijn mannenlijke wolven nou eemaal. En het is wel erg schattig dat hij bang is me kwijt te raken. Vergeef hem dan!!!! Roept Raven. "Het geeft niet. Je heb gelijk. Zo zijn jullie mannen nou eemaal. En je raakt me niet kwijt. Nooit. Zo makkelijk kom je echt niet van me af hoor! Nick, ik hou van je. Hoe dom je ook doet. Vergeet dat nooit. Oke?" Zeg ik terug via de link en geef hem een kus op zijn wang. "Vergeet jij dan ook nooit dat ik van jou hou?" Vraagt hij. Ik voel aan mijn mark. "Al zou ik het willen. Ik zou het nooit kunnen. Door de mark niet en doordat ik het niet over mijn hart zou kunnen krijgen jou te verliezen." Zeg ik via de link en leg mijn hoofd op zijn schouder.
'Zijn de Alpha's klaar met kletsen?' Vraagt Candy lachent. 'Oeps, vroeg je iets? Sorry.' Zeg ik een beetje beschaamt. Candy geeft me een begrijpende blik. Ik knik terug.
'Ik vroeg wat de planning voor vandaag was.' 'Oja! We gaan vandaag spullen zoeken om kleine huisjes te maken. En de kinderen kunnen gelijk leren spoorzoeken. We nemen om de 3 uur een pauze voor de kinderen, en we komen hier als het gaat schemeren weer terug. Als er iets is, meld het mij. Oke?' De roedel knikt. Zo gezegt, zo gedaan. Na het eten zijn we met de hele roedel het bos in gegaan om spullen te verzamelen. Nick en ik lopen samen door het bos. Opeens dringt me een bekende geur binnen.
'Die, die geur. Dat... dat is mijn moeder!' Roep ik. Ik ren op de geur af net Nick op mijn hielen. Naarmate ik dichterbij kom, hoe onprettiger de geur word. We komen aan bij een open plek. De plek waar de wachter me gevangen namen. En daar ligt ze. Mijn moeder. Ze ligt roerloos in de sneeuw. De sneeuw eromheen is rood gekleurd. Ik ren erop af. Als ik er bijna ben, loop ik rustiger. Ik val oo mijn knieën naast haar. 'M-mam?' Vraag ik met tranen in mijn ogen. Ik hoor nog een lichte ademhaling. Ik kijk naar haar gezicht. Haar ogen openen langzaam. 'N-naila. W-wat b-ben je g-groot geworden.' Zegt ze zwak. 'Mam!' Roep ik terwijl de tranen over mijn wangen rollen. Ik wil de roedel mindlinken, maar ze houd me tegen. 'Lieve Naila. Laat m-maar zitten. M-mijn t-tijd zit e-erop. Zorg g-goed voor de r-roedel. W-wees blij m-met je M-mate. N-neem dit briefje. Lieve N-Naila. Ik hou van je. E-en tot ons w-wederzien.' Zegt ze en blaast haar laatste adem uit. 'Nee! Mama! Laat me niet alleen! Niet alweer!' Huil ik. Nick komt snel naast me zitten en knuffelt me. 'Naila, het, het spijt me zo van je moeder. Je had langere tijd met haar moeten hebben..' Zegt hij troostend. Ik laat hem los en begin te huilen als een wolf. Zo weet elke roedel dat de She Alpha overleden is. Ik krijg melevende reacties van mijn eigen en verschillende roedels. Ik kijk nog 1x naar mijn moeder.
Ik vouw het briefje open:
Lieve Naila.
Het spijt me dat ik zolang weg was.
Maar het lukte me niet om te ontsnappen uit de cellen van de Brown Woods roedel. Ik had je zo graag zien op groeien. Gehoort hebben hoe je je Mate vond. Een goede verwennende oma willen zijn. Maar dat kan helaas niet meer. Als je dit leest ben ik bij je vader. We zullen je blijven zien en steunen. Ookal denk je van niet.
Lieve lieve dochter.
Ik hou van je, met heel mijn hart.
Heel veel liefs, je moeder Eline.

Ik vouw het briefje weer op en geef hem aan Nick. Die verdomde Brown Woods! We gaan ze vermoorden! Roept Raven kwaad. Ik ben het totaal met haar eens. Mijn ogen kleuren zwarter dan de nacht. Ik verander en ren zo snel mogelijk naar het dorp van de Brown Woods. Ik hoor Nick wel achter me aankomen. Maar negeer hem. Ik ren door het dorp. De bewoners kijken me bang aan. Ik ren door naar het Alpha huis.
Ik bijt de nekken van de bewakers door en ren het kantoor binnen. Ik grom moordlustig. 'Ah, ik had je al verwacht.'zegt hij kalm. Hij gaat voor zijn bureau staan. Ik spring op hem af en nagel hem aan de grond. Ik wil het net vermoorden als. 'Stop! Naila! Verlaag je niet tot zijn niveau! Jij bent slimmer dat dit. Wil je echt onschuldige mensen tot rogue maken? Kinderen die niks gedaan hebben? Kom tot jezelf Naila. Kalmeer.' Ik ga grommend van de Alpha af. De tranen prikken achter mijn ogen. 'Goede zet. Wachters! Breng haar uit mijn terretorium. En jij. Beta zoon. Jij blijft hier.' Zegt hij kalm. Ik grom weer kwaad. Dan komt, denk ik, de dochter van de Alpha binnen. 'Iew, wat is dat voor zwerfhond?' Vraagt ze als ze mij ziet. 'En wie is deze hunk?' Vraagt ze als ze Nick ziet. 'Britany, dit is jouw echtgenoot Nick.' Zegt de Alpha. Nick kijkt hem verbaast en boos aan. Ik grom nog kwader. 'Hij is van MIJ! MIJN MATE!' Grom ik. 'Dag het niet, afvalbak hond.' Ik wil haar net aanvliegen als de bewakers me vast pakken. Nick en ik kijken elkaar hopeloos aan. Ik probeer nog bij hem te komen en hij bij mij... Maar het lukt niet. De bewakers trekken me mee naar de rand van het terretorium. Daar laten ze me los. Ze wachten tot ik ver genoeg ben en gaan weg. Ik loop terug naar de roedel. Ik laat me vallen bij de kampvuurkuil. Candy en Luuk rennen op me af. Ik voel me kapot.
'Naila? Gaat het?' Vraagt Candy bezorgt. Ik schud mijn kop.
'Die verdomde Brown Woods hebben me mijn roedel, ouders en nu ook al mijn Mate af gepakt. Candy, ik heb niks meer. Ik kan geen Alpha zijn. Het spijt me. Maar ik kan het niet aan.' Snik ik en loop naar mijn tent. Daar val ik in een droomloze slaap...

Like? Commend? Follow?
De media is het gebied waar ze woont!
Bye people ♡☆♡☆♡
_XRobijntjeX_