DEĞİŞEN HAYATIM ÇÖKÜŞ

Bölüm 1

Medya-Alina

"Değişmeyen tek şey değişimin kendisidir" demiş Herakletios.

Uyandığımda güneşin ışıkları vuruyordu yüzüme. Gündüzden nefret ederim. Gece benim karakterimi yansıtıyor. Ondandır belkide . İnsan hiç kendini karanlıkta huzurlu hisseder mi? Hissediyormuş işte. Karanlık benim ruhumu temsil ediyor. Ah pardon kaybettiğim ruhumu. Yaşanılanlar aklıma geldikçe bir kez daha tökezliyorum. Uçurum gibiyim . Uçurumun kenarında duran pes etmiş bir kızım ben . O gece olanlar.. Lal'ın çığlıklarını hâlâ hissediyorum kulaklarımda . "Alina " diye bağırışları
Dediği hiç bişey çıkmıyor aklımdan. Kovmaya çalışıyorum bu düşünceleri ama gitmiyor.

Annemin kurduğu alarm sesiyle düşüncelerimi koydum bi kenara. Dün gece kriz geçirirken yere attığım telefonumu bulmak için kalktım yatağımdan . Arkası parçalanmış bi şekilde masamın altında duruyordu . Aldım elime çalışıyordu Allahtan. 32 cevapsız arama 11 mesaj. Arayan ve mesaj atan kişi Esilaydı. Geri aradım.

"Alina nerdesin kızım? Bugün Lal'ın ölüm yıl dönümü unuttun mu yoksa? ".

"Unutmadım tabikide . Ben de seni arıycaktım birazdan. Ben tek gideceğim Lal'ın Mezarlığına."

" Herkes toplandı ama seni bekledik Alina bu kadar saat."

" Ne yapabilirim Esila . Siz ilk gidin ben tek başıma gitmeyi planladım . Bana siz oradan dönerken mesaj at."

Cevap vermesini beklemeden kapattım telefonu. Hemen dolabıma yöneldim siyah kazah siyah dar yüksel bel pantolon ve siyah kemerimi çıkardım giyinmek için. Mezarlığa gitmemle alakası yoktu aslında siyah şeyler seçmemin. Herzaman koyu renkler giyerim. Siyah vazgeçilmezdir . Siyah benim aynam. Siyahın kadınıyım ben. Pembe neon renkleri ışıl ışıl parlayan insanlara yakıştırırım . Ben kendime dahil herkese ışığımı kapatmış insanım.